Iedereen die een beetje serieus met judo bezig is, weet wel wat de twee judoprincipes zijn.
精力善用 en 自他共栄. Ze hangen in elke dojo als het goed is wel ergens aan de muur (hoewel?). Nog niet duidelijk zo? Het zijn seiryoku zenyo en jita kyoei nu in Rômaji, de kanji in westers schrift. Optimaal gebruik van energie en wederzijds geluk en welzijn, vertalen we dat.
Er is volgens de overlevering nog een derde principe: “Streef naar perfectie van je hele persoon”, maar waar dat nou vandaan komt, is niet zo duidelijk. Als we in de geschriften van de Stichter zoeken, vinden we:
We hebben nu vastgesteld wat de drie aspecten van judo zijn: training voor de verdediging tegen een aanval; cultivering van geest en lichaam, en je energie optimaal gebruiken. We hebben ook vastgesteld dat het hoogste doel van judo is: de perfectie van de eigen persoon, ten bate van de samenleving. (Mind over Muscle p.95)
Ik ben daar een beetje op gaan broeden, en het blijkt dat je er verder niet zo veel over vindt. Ik heb het zelf op mijn website geciteerd, en velen doen dat. Maar waar komt het vandaan en hoe is het bedoeld?
In de eerste plaats de spelling, als formaliteit. Pas als je gaat zoeken in het Japans, kom je er achter dat allerlei websites zeggen: jika no kansei. Heb ik ook gedaan. Helaas, jika bestaat in het Japans helemaal niet in deze betekenis. Jiko wel. Jiko (自己) is: je eigen zelf, een persoonlijk begrip. Het woord heeft verwantschap met 自他/jita – zie jita kyoei! – en het kanji 自/ji is inderdaad hetzelfde. In Jiko betekent het puur het eigen ik, terwijl jita letterlijk betekent: ‘ik en iemand anders in wederkerigheid’. Kyoei betekent dan in feite 共/kyo = gezamenlijk 栄/ei = stralen. Ei betekent echter ook ‘ eer’ en ik wil vast aangeven dat ik een hele mooie vertaling voor jita kyoei zou vinden: “ ik en de ander eren elkaar gezamenlijk.” Partnerschap en rei tot in het kwadraat!
Terug naar jiko no kansei: daar zien we hetzelfde 自/ji terug, maar het achtervoegsel 己/ko is normaal in elke kanji-verbinding ik-gericht, naar binnen, neigend naar egoïsme.
完成/kansei bestaat uit twee kanji: 完/kan = perfect, volmaakt, terwijl 成/sei betekent: worden. (vgl. Mitesco/和成/wasei!). の/no is “van” in de betekenis van de genitief, tweede naamval.
Jiko no kansei betekent dan letterlijk: “ het volmaakt worden van het eigen ik.”
Als ik het zo bekijk, is de gedachte dat jiko no kansei een derde judoprincipe zou kunnen zijn, alleen te begrijpen als de context van de woorden helder is. Je zou het namelijk ook helemaal verkeerd kunnen verstaan als het volmaakte egoïsme! Jiko no kansei mogen we, zoals Kano Shihan in zijn eigen tekst aangeeft, echter uitsluitend uitleggen in relatie tot jita kyoei! Ten bate van de samenleving. Ja, nog wat sterker: het volmaakt worden van de eigen persoon, bestaat alleen als het eigen ik loskomt van de egoïstische grondgedachten en zich opent voor de ander en hem rei en eer geeft, in gezamenlijkheid. Perfectie bestaat niet in opgeslotenheid, maar in openheid. Niet in nemen, maar geven en nemen. Het eigen ik komt niet tot voltooiing tenzij met en in de ander. Wie zichzelf eert, eert niets. Wie de ander eert, eert in het spiegelbeeld dat de ander is, zijn eigen persoon in volmaaktheid. Wij zien wie wij zijn in de ander. Wij worden gelukkig in wederzijdsheid.
In die geest: jiko no kansei ! 自己の完成 !
Voor mij persoonlijk: 和成/wasei... harmonie worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten