Shiai 試合 (2) en de lege overwinning van loutere kracht

Een mooi stuk van de judoka en aikidoka Richard Riehle drie kwartier geleden op het Judoforum...

De notie van kracht en zijn waarde in Judo laat een hele smalle visie zien op wat Judo is. Die visie is uiteraard die van de wedstrijdjudoka, en die visie is scheefgetrokken door de voorkeur van wedstrijd boven principe. We plaatsen een misplaatste nadruk op wedstrijden winnen, in het misplaatste geloof dat overwinningen een waarde in zichzelf hebben. De werkelijkheid is, dat de waarde van elke overwinning verhoudingsgewijs verminderd wordt in de mate waarin kracht vereist is om die te behalen. Dat is, als de overwinning een triomf is van kracht boven principe, want dan is de overwinning van minder waarde dan als zij bereikt werd door minimale kracht en maximale techniek. Als de overwinning behaald wordt doordat iemand zijn superieure kracht gebruikt, is iemand niet meer aan het bouwen op Judo, en dat maakt iemands overwinning in het beste geval, leeg.

Het bovenstaande standpunt suggereert geenszins dat Judo geen krachttraining zou moeten insluiten. Het zou ook conditietraining en lenigheidstraining moeten bevatten. Zonder enige kracht, flexibiliteit en uithoudingsvermogen – de noodzakelijke hoeveelheid voor elkeen om fit te zijn – wordt training in Judo moeilijk. Een zekere atleticiteit is nodig om de meeste Judo technieken te doen, en kracht is belangrijk in elke wedstrijd, niet als een instrument om te domineren, maar als middel tot zelfbeheersing. Het feit dat iemand zou bewijzen dat hij/zij superieur is in een wedstrijd omdat spierkracht heeft gezegevierd over spierkracht, maakt geen geloofwaardige overwinning.

Judo is een tocht, niet de eindbestemming. Het is een levenslange tocht, en op die tocht zullen we onszelf af en toe testen door deel te nemen aan een wedstrijd. Of we winnen of verliezen is van geen belang, zeker niet als ze er niet in zouden slagen om ons winnen of verliezen in te passen in onze eigen groei op de weg. Degenen die hun persoonlijke groei in Judo afmeten aan hun overwinningen in de wedstrijden – of anderen de maat nemen aan de hand van wedstrijden, missen een belangrijk punt. Een wedstrijd in Judo, is niet een wedstrijd tegen een andere persoon. Veel meer is het een wedstrijd met jezelf. Een shiai is een razendsnelle gelegenheid om jezelf te testen, de test om je vaardigheid te testen of je in staat bent de geleerde technieken toe te passen in je nastreven van je eigen vooruitgang. Een verlies in een Judo shiai is net zo belangrijk en waardevol als een overwinning. Een verlies ten opzichte van iemand die heeft gewonnen door je met enorme lichamelijk kracht te overwinnen, is van geen enkele betekenis in iemands weg naar vervolmaking door Judo.

Gevorderde studie van Judo bevat daarom ook dingen als Isutsu-no-kata en Koshiki-no-kata, niet vanwege hun waarde in toernooien, maar omwille van hun waarde om principes te leren. Degenen die Judo alleen op waarde schatten vanuit hun voorkeur voor shiai prestaties, hebben belangrijke kansen in Judo gemist. Daarentegen hebben degenen die nooit of zelden hebben meegedaan aan de zelf-test die shiai aanreikt, ook een andere belangrijke kans gemist. Terwijl medailles en trofeeën nutteloze aandenkens aan lege overwinningen zijn, zijn degenen die winnen of verliezen degenen die een beetje hebben geleerd over zichzelf en de lessen van Judo van winst en verlies – [wie geleerd hebben,] dat zijn de echte judoka, of ze nou een kast vol trofeeën hebben of niet.

Richard Riehle 6-7-2011

Ik kan me er in theorie best in vinden. Behalve dat ik zou zeggen, dat shiai zoals het tegenwoordig wordt gedaan en beleefd, in ons land eigenlijk nauwelijks een goed klimaat is om jezelf te testen in waar het werkelijk om gaat. De meeste wedstrijden zijn zó hard geworden, en zó op kracht gebaseerd... en dat infecteert zelfs de gewone dojo training. Riehle zegt: "Een verlies ten opzichte van iemand die heeft gewonnen door je met enorme lichamelijk kracht te overwinnen, is van geen enkele betekenis in iemands weg naar vervolmaking door Judo." Welnu, dat is waar, en dáárom mag men zich wel afvragen of de theorie dat shiai zo nuttig is, nog wel opgaat in de werkelijkheid. Waar IS het echte shi-ai nog? In het Californië van de schrijver? Ik hoop het. Soms ben ik best pessimistisch over de overlevingskansen voor echte judoka in de judowereld die door kracht wordt overweldigd. Worden we er beter van? Is het een bijdrage tot zelfverbetering, of worden de goedwillende judoka er door weggejaagd? Als dat laatste gebeurt, is er alleen maar verlies... en word ik onzettend triest...

Jigoro Kano zegt:

Studenten moeten judo niet oefenen omwille van de competitie, maar meer om in staat te zijn een groter doel in het leven te behalen. Daarom is competitie tussen scholen en teams niet een doel, maar meer een middel om een meer nobel doel te bereiken. (...) Als judoka's een toernooi hebben tegen andere judoka's of scholen, moeten zij hun tegenstanders zo veel mogelijk tegemoet komen, en als ze de overwinning behalen als het resultaat van superieure vaardigheden, is dat de echte overwinning.
Als je bijvoorbeeld een nuttig boek hebt dat je voor jezelf houdt en aan niemand laat zien, of een klasgenoot is ziek en jij laat hem je aantekeningen van de les niet zien, moet je niet trots zijn als jij een beter examenresultaat hebt. Op dezelfde manier is het in een competitie. Als je je trots voelt omdat je gewonnen hebt door je tegenstander niet de kans te geven, heb je niet beantwoord aan de geest van judo. Zover als mogelijk moet je een tegenstander tegemoet komen en hem toestaan je waza vrij op je te proberen. Als je niet wint door meer superieure waza te gebruiken, of door zijn waza tegen hem te gebruiken, kun je niet zeggen dat je echt hebt gewonnen. Het is vooral belangrijk om aan deze dingen aandacht te besteden. (Mind over Muscle p.132-133)