Verantwoordelijkheid met je medejudoka

Vorige week schreef ik heel gemakkelijk: "je partner is je leraar". O ja?

Het is wel waar hoor. De sensei geeft instructies, maar je leert de technieken te doen met elkáár. Daar gebeurt het uiteindelijk.

Dat betekent ook dat je fundamentele houding niet alleen leerbereidheid moet zijn, maar ook verantwoordelijkheid van en voor elkaar. Een dojo wordt niet alleen gemaakt door de geweldige leraar die er een geweldige sfeer in brengt, maar ook door judoka die aanvoelen en waarmaken dat de groep wordt gemaakt of gebroken door wat ze zélf inbrengen (of niet). Leerbereidheid betekent dat je open staat voor de waardevolle lessen van elkaar, maar dus ook dat je bereid bent om zelf die 'leraar' te zijn voor je partner. Zonder op de stoel van de sensei te zitten uiteraard.

Jazeker, elke judoka is zo bezien leraar voor zijn medejudoka en heeft dus een belangrijke taak en opdracht. Geen enkele handeling is neutraal. Wat je nalaat, benadeelt je partners. Als je niet oplet, mist je partner een kans. Als jij niet in staat voor zijn veiligheid, kan hij het niet veilig volbrengen. En omgekeerd. Het is wederzijds afwisselend leraar en leerling zijn. 

Dit snelle proces vraagt van ons judoka een bepaalde alertheid. Ook om die reden zouden we voor de les best even stil en geconcentreerd mogen zijn. Ons bewust maken dat we onze krachten ontvangen en positief mogen inzetten voor elkaar. Je deelt in elkaars energie. Zowel fysiek als mentaal. Je wilt elkaar heel bewust iets leren. Van elkaar en naar elkaar. Een hele verantwoordelijkheid eigenlijk...