zondag 6 juli 2014

Voetbal kent geen straf voor passiviteit...

Normaal kunnen mijn medejudoka me niet snel betrappen op een juichstemming rond voetbal. Ook niet bij een WK, hoewel ik me herinner dat ik bij een vorige gelegenheid soms meende naar een matige karatefilm te kijken. Maar goed. Ook al heb ik geen juichpak, gisterenavond toch maar eens gekeken naar de ploeg van Louis van Gaal. Net als bijna de halve Nederlandse bevolking.

Ik heb uiteraard geen bal verstand van voetbal, maar ook zonder de commentaarstem werd me al snel duidelijk dat de ploeg uit Costa Rica echt niet veel deed. Eén keer een aanval, en verder alleen maar 'verdedigen' dat wilde zeggen: de Nederlandse spelers hinderen om wél iets te doen, met name de feitelijke aanvoerder Robben - die het overigens in mijn ogen het beste deed van de hele ploeg (maar daar zal ik wel niet de enige in zijn). 

Bij de rust had ik al zoiets: als dit judo was geweest waren er nu straffen uitgedeeld voor passiviteit. Want bij judo zie je wel het verschil tussen technisch verdedigen of plat afhouden, maar ik meende het gisteren ook te kunnen zien. Dat werd niet beter in de tweede helft en dan is zo'n wedstrijd heus nog spannend omdat je hóópt op een mooi doelpunt, maar tegelijk stomvervelend als dat maar niet komt. Het wordt op die manier serieus 'voet-balen'... je zit te kijken omdat je ook de afloop wilt zien.

Dat de Midden-Amerikaanse ploeg het duel vervolgens wel probeerde te beslechten op 'straf', dat wel zeggen de penalty-reeks, lijkt dan bijna opzet. Dat vond althans ook de commentaarstem op NPO 1. Dat ze daarmee een koekje van eigen deeg kregen door de geniale wissel van de keeper, daarmee Tim Krul tot held van de wedstrijd makend, was dan ook echt iets van 'net goed lekker puh'. Voor de fans van Oranje dan.

Het laat wel zien dat FIFA-voetbal en wedstrijdjudo meer gemeen hebben dan ik zou denken. 
1) Tactiek van de coach is zeker zo belangrijk als de spelkwaliteit.
2) Je kunt van wedstrijden een uitputtingsslag maken door semi-opzettelijke passiviteit.
3) Het aansmeren van straffen (gele en rode kaarten) kenden we al lang, maar het kan dus nog erger: aansturen op penalty-beslissingen. Beh!
4) En dan heb ik het niet over de overeenkomsten tussen FIFA en IJF...

Waar is de shido in het voetbal?

Terwijl ik bij het judo graag af zou willen van de Golden Score en blij ben met het verdwijnen van Hantei, zou ik dat bij het voetbal wel interessant vinden eigenlijk. Stel je voor: geen strafschoppen, maar maximaal de volle wedstrijd-tijd verlengen tot een van beiden scoort. En als ze dan na 3 uur (!) nog niks hebben klaar gekregen: 'Hantei', dat wil zeggen dat de scheidsrechters op basis van de statistieken van balbezit, aanvallen op doel, overtredingen etc. een vlaggetje kunnen opsteken. 

Het was wel jammer geweest voor Tim Krul want die was dan gisteren niet de held geweest.

Of ik me geroepen voel om de komende week nog een keer wellicht dik 2 uur naar de televee te gaan kijken als ik dan dit soort wedstrijden mag gaan kijken? Ik weet het niet, zeker niet als ik in mijn uppie mag gaan kijken. Voetbal wordt op deze manier net zo spannend als judo op de buis...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten