Hard en zacht

Het nieuwe judoseizoen is weer begonnen in onze sportschool en hoewel ik de vakantie lekker heb kunnen doortrainen, ben ik ook weer blij dat ik de medejudoka van onze groep weer zie. Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik benieuwd was of de vakantie veel ontspanning heeft gebracht in de zin van 'zachtheid' en 'soepelheid'. Want hoe vaak de sensei ook kan roepen 'niet op volle kracht' bij het begin van randori, het zit er blijkbaar in om knetterhard te willen vechten. Tsja. JU-do is iets van 'jū'?

Daarom even een reminder van de Stichter, ook voor de judoka van andere clubs die deze week of binnenkort beginnen.

De eerste twee zinnen zijn helemaal waar, dat wil zeggen: als het op spierkracht aankomt. Mentale sterkte is wat anders en dat is meer dan de helft in judo. In de groep voor de mijne, waar ik wel eens bij meedoe, zaten vorig jaar een paar 'zwakkere' judoka. Niet dat ze fysiek niet zouden kunnen meekomen, maar ze waren mentaal zwak. Geneigd om op te geven. Smoesjes om er niet helemaal voor te gaan en aan de kant te gaan zitten. Enkele meiden die meer hun haren goed deden dan knokken. Dan is het echt niet zo dat 'zwak' controle krijgt over 'sterk'.

Er is in die groep ook een jongen van 14 die ik echt goed vind. Hij is sterk, snel en bloedfanatiek, ik zou best eens tijdens randori door hem willen worden geworpen. Hij zou het bewijs zijn dat iemand die iets meer dan de helft weegt van mijzelf, een zwaardere en sterkere kan controleren. Maar dan moet hij wel komen trainen. Elke week. Want dat is zijn zwakke plek. Hij denkt dat hij zomaar soms een maand niet hoeft te komen oefenen. Deze week was hij er weer niet. Ook dat is mentale zwakte.

Ik ken ook iemand die zomaar Europees kampioen zou kunnen zijn als hij maar echt doorzette met trainen. Maar nee, hij mist de discipline om conditietraining te doen en al heeft hij dan alle talent en een geweldig judogevoel, hij komt niet verder als hij niet leert luisteren en verandert. Mentaal zwak domineert zeker niet mentaal sterk. Nooit.

Wel is het zeker zo dat je met zachtheid meer kunt dan met hardheid. Deze zomer oefende ik met een judoka de prachtigste worpen. Vooral armworpen. Tsja. Die vragen kracht in de armen om te kunnen sturen (daar komt het bij tewaza op aan natuurlijk) maar ook dat je samen enige soepelheid bewaart. 'Zacht zijn' op het juiste moment. Tewaza werken niet bij judoka die als 'kasten' zo breed en strak staan, dat alles verhardt, dan wordt het alleen duwen en trekken en daarom dat met name van de tewaza veel mooie technieken uitgestorven lijken - en de IJF regels doen dan de rest. Als een judoka omwille van de partner ook soepele zachtheid aan de dag legt, is dat zeker een deugd. Want dan leer je meer van bewegen en voelen dan van knetterharde spieren en kumikata als hydraulische grijpers.

Maar het ergste is als een judoka op het verkeerde moment zo hard gaat zijn. Dat is een ramp. En dat ontneemt op voorhand de lol van het hele judo. We hebben er een enkele in onze groep. Ik train niet graag met zo'n judoka. Als het alleen maar knetterhard afhouden is, zelfs bij uchi-komi training... in elke randori geen doorkomen aan, en bij elke worp de zachte controle over mij ontbreekt... dat is een ramp. Daar heeft de stichter het bij het rechte eind... Gelukkig is onze sensei deze week begonnen met nage no kata te trainen in onze groep, dan komt het gevoel van samen-bewegen er wat in! Ook voor degenen die graag stijve armen gebruiken.

Het klinkt misschien vreemd, maar ik vind het elke keer jammer als judoka afhaken die mentaal zwak zijn maar in de dop geweldige judoka en partner zouden kunnen zijn. Ik zou het heel jammer vinden als die jongen waar ik het eerder over had, door zijn gebrek aan discipline zijn ikkyu niet zou halen, want hij heeft het in zich. Maar als een judoka afhaakt die echt structureel op het juiste moment niet het verschil kan maken tussen hard en zacht, hang ik de vlag uit. We moeten alles verdragen op de mat, maar de juiste mate van hard- en zachtheid, maakt nu eenmaal wel het verschil tussen veilig en griezelig, tussen plezier en rampzalig.