zondag 14 september 2014

Je verliest als je het toegeeft

Soms heb ik wel eens gemopperd op judoka die te trots waren om af te kloppen als ze in een verwurging of armklem terecht kwamen. Zeker Japanners waren soms te trots om op te geven. Liever gewond van de mat afgedragen dan opgeven. Waarom toch?

Bruce Lee geeft een stukje achtergrond bij die manier van denken: 

Ja, we weten allemaal dat judo voor meer dan de helft mentale sterkte is. Verslagen worden is een geestesgesteltenis. Je bent nooit verslagen voor je de nederlaag hebt geaccepteerd als een realiteit. De echte nederlaag is dan jouw eigen innerlijke nederlaag. Nooit accepteren dat je hebt verloren zou betekenen dat je ook niet echt verliest. We noemen dat ook wel trots, maar het is méér dan dat. Het is ook een sterke geest, ook als die geest daarmee zichzelf boven de werkelijkheid stelt.

Ik vind het nog steeds uitermate dom als iemand dit tijdens een randori of wedstrijd denkt te moeten toepassen op zijn verlies. Judo is ook: laat jezelf gaan. Val en sta weer op. Daarom is de houding van Bruce Lee ergens faliekant in tegenspraak met de geest van het judo. Durf te vallen, durf af te tikken, durf te verliezen.

Maar er zit wel een kern van waarheid in waar een judoka wat van kan leren. Want het ontbreekt veel mensen tegenwoordig (en dus ook judoka) wel aan een zekere mentale sterkte. Men voelt zich soms ook een loser ook al heeft men helemaal niet verloren. Men maakt zichzelf kleiner, door op voorhand 'toe te geven'. lees: te denken dat ze niks zijn, niks kunnen. De quote van Bruce Lee is geen wijze raad om trots te zijn, maar wel een goede remedie tegen een te laag zelfbeeld. Het is zeker een kwestie van mentaliteit als judoka zich snel verslagen voelen. Ik ken wel jonge judoka die bij elk pijntje of elke vernedering huilend aan de kant gaan zitten. Zoals ik al vaker heb gezegd: de grootste wedstrijd is tegen je spiegelbeeld, je zelfbeeld. Daar de overwinning behalen is de grootste medaille waard. Maar daar de nederlaag aanvaarden, is de grootste vernedering die het zelfbeeld nog verder zal verkruimelen.

Daarom: ook al verlies je soms, word noooooit een loser. Want wie valt en weer opstaat, is sterk en wordt sterker. Maar wie valt en verslagen blijft liggen, is zwak en wordt zwakker. Heel het leven van een judoka is op en buiten de mat een kwestie van jezelf opbouwen. En dan mag je je niet neerleggen bij een nederlaag. Laat je niet verslaan...


Numquam cedunt victores, numquam ignavi vincunt. "Winners never quit, quitters never win..."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten