Kwaadheid is een heftige emotie die
het negatieve in de mens versterkt en tot de grootste misstappen kan
leiden. Jigoro Kano zegt daarover:
"Kwaad worden vreet geestelijke energie. En wat voor voordeel heb je er zelf van, of een ander? Het resultaat van woede is hoe dan ook het uitputten van mentale energie en je gaat er negatief van worden, naar anderen en voor anderen." (Mind over Muscle, p. 85)
In feite is de grote vraag: hoe ga je om met negatieve ervaringen? Word je daar kwaad over?
Een plaatje met een mooie oneliner kan soms meer zeggen dan een heel boek van Kano.
"Negatief zijn maakt een moeilijke weg nog moeilijker. Het is alsof je een cactus krijgt, maar daar hoef je niet op te gaan zitten."
Ik verslikte me in mijn thee toen ik die spreuk met de plaatjes van cactussen zag!
Maar ik moest meteen denken aan Kano die zich altijd zo duidelijk uitlaat over woede en negativiteit. Het is destructief, energieverspilling en soms zelfs gevaarlijk (bijvoorbeeld in het verkeer) maar het is ook extra pijnlijk als je als het ware op de stekels van de negatieve ervaringen gaat zitten.
Het realisme bij het plaatje is: shit happens. Het negatieve gebeurt gewoon. Of dat nu een rot-ervaring op de mat is, of iets in het gewone leven. Het gebeurt de hele dag en vergeleken bij mensen in gebieden van oorlog en terreur maken we natuurlijk nog niks mee. Het wordt je gewoon gegeven, het hoort bij het leven: een stekelige cactus. Het steekt en het doet zeer genoeg. Maar de grote vraag is dan: wat doe je met dat shit-cadeau? Pak je die cactus voorzichtig vast, en probeer je je zo min mogelijk te laten steken? Of ga je je extra pijn doen door het ding niet meer los te laten? Moet je echt als het ware bovenop de cactus gaan zitten door bezig te blijven met de shit die gewoon elke dag gebeurt?
Ja, het negatieve is echt als een cactus. Kijk er naar, maar pak het vooral niet te lang vast zonder handschoenen. Laat hem zo snel mogelijk los als hij prikt. Iemand die de hele dag de stekels van de cactus voelt, zal de plant vervloeken. Iemand die weet hoe hij er mee moet omgaan, kan het ding zelfs mooi gaan vinden. Zo is het met alles. Je kunt ook leren van het negatieve, er dankbaar voor zijn omdat het je een waardevolle les kan leren...
Misschien is iets wel negatief omdat je er zelf dat etiket opplakt. Is het alleen negatief voor jou...
Wat het ook is. Laat het niet te dichtbij komen. Ga er niet op zitten alsof je het daarmee kunt verpletteren. Laat het los. Maak je in ieder geval niet kwaad. Dan blijf je bij jezelf en maak je niets kapot, of doe je in woede iets waar je naderhand alleen maar spijt van kunt hebben. Dan maak je ruimte om ook positieve energie te laten stromen, die je nuttig kunt gebruiken om voor jezelf en anderen op te bouwen. Woede en negativiteit bouwen niets op, en de stichter van het judo wist dat al:
Iemand kan soms ook helemaal vol zijn van teleurstelling, treurig zijn en geen moed meer hebben om iets te doen. Voor zo iemand kan judo betekenen dat hij gaat zoeken wat het beste is wat hij in de gegeven omstandigheden kan doen. Gek genoeg is zo iemand volgens mij, in dezelfde positie als iemand die op het toppunt van zijn succes is. In beide gevallen is er maar één weg om te gaan, namelijk: wat hij na rijp beraad het beste kan doen op dat moment. Zo kan het leren van judo iemand vanuit de diepste teleurstelling en geestelijke verlamming brengen tot een staat van bruisende activiteit en stralende hoop voor de toekomst. Hetzelfde geldt voor mensen die ontevreden zijn. Ontevreden mensen raken in een pruilerige en bokkige gemoedstoestand en geven anderen de schuld van hun eigen falen, zonder op te letten op zichzelf. Judo laat zulke mensen begrijpen dat zulk gedrag tegen het principe van maximale efficientie is, terwijl de trouwe toewijding aan dat principe ze meer opgewekt maakt.” (Jigoro Kano in: The Contribution of Judo to Education)“Als je het principe van seiryoku zenyo volgt, zal je niet in staat zijn om kwaad te worden.” (Mind over Muscle, p. 85)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten