Nu kennen we in het judo geen vijanden. Maar we spelen wel schaak. En daarin wil wit wel 'winnen' van zwart - een geslaagde techniek maken. Moet wit dan altijd het initiatief hebben, altijd maar aanvallen? Ik ga binnenkort (half mei) iets publiceren over sen in het judo. Sen 先 is normaal: het initiatief nemen of houden. Letterlijk: het begin, zoals ook in het woord sensei (先生), degene die 'vooropgaat'.
De kunst van judo is echter ook, om dat niet te overdrijven. Een schaker denkt een aantal zetten vooruit, afhankelijk van hoe goed hij is, steeds meer zetten. Hij weet wanneer de ander een fout gaat maken die hem uiteindelijk zijn stukken kost. Zo voelt een judoka aan wanneer zijn partner fouten gaat maken. Laat hem dan vooral zélf struikelen, en doe er zelf geen extra moeite voor. Ook dat is seiryoku zenyo: zuinig met je eigen energie en toch ippon. De kunst is, om de ander daar vooral niet bij te storen. Sen als de juiste maat tussen actief en actief-passief zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten