We hebben in onze groep enkele weken geleden een nieuwe judoka mogen verwelkomen. Iedereen heeft het gevoel dat deze jongen echt talent voor judo heeft en hij is aangenaam gezelschap. Hij traint met begrip en doorzettingsvermogen, maar moet uiteraard bij het begin beginnen. Ik heb al fijn met hem kunnen trainen in ieder geval.
Het begin is echter een harde en pijnlijke les geworden. Bij les twee wordt er aan het eind een partijtje staand randori gedaan, en krijgt een ervaren judoka de kans om de nieuweling met een o uchi gari te werpen. Niks bijzonders zou je denken. Maar de nieuwe judoka komt beroerd terecht en schreeuwt het uit van de pijn. "Mijn voet, kijk dan, hij ligt helemaal scheef." Inderdaad ligt zijn voet niet normaal. Onze sensei krijgt normaal elke lichte blessure wel weer weggemasseerd, maar zelfs daarna kan de jongen nauwelijks op zijn voet staan. Gelukkig zijn de ouders aanwezig en dus naar de Spoedeisende Hulp van het ziekenhuis.
Vandaag wordt hij geopereerd. Zijn kuitbeen is gebroken en uiteindelijk moet het gebroken bot met een plaat worden gestabiliseerd. Het zal wel goedkomen. Maar het zal wel geduld vragen en nog vaak de tanden op elkaar...
De belangrijkste judoles
In februari schreef ik een blogje over ongelukken en blessures, wat ze ons leren en zo van 'ongelukken kunnen gebeuren'. Ja, dat is waar. Maar als je net begint en dan meteen zo flink geblesseerd raakt? Wil je dan nog doorgaan op deze weg? De belangrijkste les van de 'zachte weg' heeft onze jonge judoka echter wel goed begrepen. "Niet opgeven..."
Ja, vanaf de dag na het 'ongelukje' was het bericht al: "maar ik kom terug". Dat is dus de mentale les die meer waard is dan alle mooie worpen en technieken. Je door tegenslagen heenvechten en doorgaan. Judo is een weg van vallen en opstaan. Ook als de eerste val pijnlijk is. Die les leert hij zelf, maar wij leren ook allemaal van hem.
Ik wens mijn medejudoka een goed geslaagde operatie toe, en we hopen hem na de zomervakantie terug te zien op de mat en - net als al onze andere medejudoka - te mogen genieten van zijn vriendschap en bemoedigd te zijn door zijn doorzettingsvermogen! Beterschap en volhouden. Hajime.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten