Confucius (5) Geef niet de boog de schuld

Een nakomertje van de zomerserie, beginnend met een citaat van Confucius: 

Als de hoogstaande man mist bij zijn schot met de boog

geeft hij niet de boog de schuld maar zichzelf.

Dat lijkt een waarheid als een koe, maar we gedragen ons vaak niet zo. Want wij leven in een technologisch-uitgekiende wereld, waarin we voor alle problemen een technische oplossing (denken te kunnen) zoeken. En dat is niet alleen een westerse houding, zoals sommige budo-experts met droge ogen beweren, maar een instelling die de Aziaten, Japanners voorop, ook hebben aangenomen. En dus hebben de boogschutters die de nobele, meditatieve weg/kunst van 弓道 Kyūdō beoefenen zich ook aangepast aan de moderne tijd en is de Yumi (弓) niet langer van bamboe, maar ook van carbon en fiberglas... zou het echt beter gaan op die manier?

Judo technologie

Met name het wedstrijdjudo is in de ban gekomen van allerlei aanpassingen die meer te maken hebben met regels en technologie, dan de natuur of de judoka zelf. 

Ik heb al vaak geschreven over het judogi, en ben nog steeds stomverbaasd dat de IJF de regels voor het pak zó gedetailleerd beschrijft dat zelfs het aantal steken, de aantallen 'rijstkorrels' per vierkante inch, en uiteraard het gewicht vastliggen. Maar daarmee reageert de IJF op de tendens van de judoka die van hun judogi een soort strategisch instrument maakten, een harnas dat voor de tegenstander zo moeilijk mogelijk vast te pakken. Dus regels voor de dikte van de kragen, grijpbaarheid en buigzaamheid, lengte van de mouwen etc. Dat judoka zó op de 'technologie' zijn gaan vertrouwen en je zelf hansokumake kunt oplopen door de sokuteiko van de IJF-officials... 

En dan hebben we het niet eens over de oprukkende automatisering en digitalisering waarmee de arbitrage en wedstrijdorganisatie weliswaar zijn voordeel doet, maar wat ook de hele sfeer van het toernooi afhankelijk maakt van software-systemen. En wat doet de 'hardware', de judoka?

Trainen - vooral van kata - is mede afhankelijk geworden van internet en dvd. Een goede sensei die je de fijne kneepjes bijbrengt? "Sensei moet vooral beseffen dat sensei X, 9e dan daar en daar het zus of zo doet, dus..." en als bepaalde technieken ingewikkeld worden, studeren we er op via het beeldscherm en zien we dat ze de nieuwste Kodokan-DVD regelmatig aanpassen. En wat doet de 'hardware', de judoka? Gelukkig dat de aandacht voor kata zich weer verschuift van het digitale naar de praktijk, mede dankzij goede cursussen en weekends !

Op zich is alle technologie natuurlijk vooruitgang. En goed als het verbetering brengt, maar is het het enige?

Masakatsu agatsu

Ondertussen is de weg van de budo een weg van zelf-onderzoek en zelf-verbetering. Een weg van jû, de natuur en de mens, en niet van technologische standaarden. In de meeste gevallen was het klassieke antwoord op problemen en mislukking gewoon: train harder. Krijg meer gevoel. Werk aan jezelf en je eigen discipline. Nu kijken we niet meer in de spiegel maar op ons beeldscherm. En zoeken we het antwoord dus niet meer in onszelf, maar bij omstandigheden en systemen.

In feite geven we daarmee niet alleen de boog de schuld, maar zijn we ook de kern van onze weg kwijt... terwijl die toch écht was wat de aikidoka bijna als levensmotto hanteren: 正勝吾勝. Masakatsu Agatsu. Wat dat betekent.... weten we het niet? Dan zoeken we het gewoon op...