Nu de reis terug. Ik moet als ik echt Japanner wil spelen, waarschijnlijk een extra koffer inchecken, want Japanners vinden het normaal om cadeautjes mee te nemen na een reis. Haha Ik ben dus geen Japanner geworden...
-- Omiyage (お土産) zijn de cadeautjes die ik meeneem als souvenir, maar dat is maar heel weinig, ik ken die gewoonte zelf niet.
-- Op de heenreis was het Temiyage (手土産) geweest, presentjes meenemen voor de gastheren of bekenden die ik zou kunnen bezoeken, maar dat was niet van toepassing - ik kende immers niemand in Japan.
Maar als ik zou terugkeren naar bekenden, zijn stroopwafels en drop wel het minste wat men volgens de etiquette mag verwachten.
Attendheid is onderdeel van de eerbied die mensen voor elkaar hebben, en als je het goed doet, zijn presentjes ook mooi ingepakt. Dat merkte ik na de thee-ceremonie maandag wel, het rijstpapier wat ik kreeg was mooi gepresenteerd en ingepakt.
Als je in Japan zou blijven wonen, is er het hele jaar door gelegenheid om cadeautjes te geven. Onderdeel van de cultuur zijn vaste rituelen en momenten waarop men geacht wordt elkaar te eren. Hoe kan het ook anders...
Wij nuchtere Nederlanders staan daar anders in en worden ook nooit Japanners. De belangrijkste souvenirs snuif je op, ervaar je, voel je. Dat zit meer van binnen, wat het als mens met je doet. En als je dat deelt met degenen die thuis zijn, of op dit blog, is dat niet onze omiyage?
Terugreis
De koffers zijn gepakt, de tijd zit er op. Een lange terugreis via München naar Düsseldorf wacht op me en ik hoop te kunnen slapen onderweg. Ik vlieg met de tijd mee en dus kom ik nog steeds aan op zaterdag, alleen duurt die dag wel 8 uur langer dan normaal. Ik zal wellicht best slapen, al is het me in Japan meegevallen wat dat betreft, helemaal niks gevoeld van de jetlag op de heenreis eigenlijk.
Wij nuchtere Nederlanders staan daar anders in en worden ook nooit Japanners. De belangrijkste souvenirs snuif je op, ervaar je, voel je. Dat zit meer van binnen, wat het als mens met je doet. En als je dat deelt met degenen die thuis zijn, of op dit blog, is dat niet onze omiyage?
Terugreis
De koffers zijn gepakt, de tijd zit er op. Een lange terugreis via München naar Düsseldorf wacht op me en ik hoop te kunnen slapen onderweg. Ik vlieg met de tijd mee en dus kom ik nog steeds aan op zaterdag, alleen duurt die dag wel 8 uur langer dan normaal. Ik zal wellicht best slapen, al is het me in Japan meegevallen wat dat betreft, helemaal niks gevoeld van de jetlag op de heenreis eigenlijk.
Als ik opsta op zaterdag, gaan in Nederland de oogjes dicht en de snaveltjes toe, en kom ik terug naar mijn vaderland. Dag Japan!
 |
| zicht op Tokyo vanaf Haneda airport |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten