Gisteren (dinsdag) stonden de media vol over het nieuwste dopingschandaal bij de Russische atleten. De WADA (World Anti Doping Agency) berichtte over het gebrek aan objectieve (lees: niet-corrupte, onafhankelijke) controles en pressie vanuit overheden en instanties.
Niemand minder dan de Russische president zelf, judoka Vladimir Putin, bemoeit zich daar vervolgens mee om te zeggen dat de beschuldigingen overdreven zijn. Dan staan er grote belangen op het spel dus. Tegelijk kan men het niet ontkennen. 'Rusland' haast zich te zeggen dat ze al jaren bezig zijn om een adequaat dopingbeleid te voeren, maar toch het boetekleed aan te moeten trekken. De gevolgen zijn enorm, zeker als het IOC zou besluiten de medailles achteraf terug te nemen. Wat een schande voor de betrokkenen! Het schandaal breidt zich elk uur uit lijkt het wel.
Vandaag staat de atletieksport in de beklaagdenbank. Niet zolang geleden was het de Tour de France en het wielrennen. Er worden wel vaker losse topsporters gepakt met resten van verboden middelen in hun bloed of urine. Gelukkig voor het judo heeft de Internationale Judo Federatie (IJF) strenge regels en handhaving, en doen ze als Olympische sport met de strikte lijnen van de WADA mee, de instantie die nu de Russische atleten in hun hemd heeft gezet. Maar is judo helemaal 'clean'?
Geloofwaardigheid
Wij moeten geloven met zijn allen dat het dopingvraagstuk binnen de topsport om 'incidenten' gaat. Maar geloven we dat ook nog? Ook nu het wielrennen na de Tour-schandalen 'clean' zou moeten zijn - ik kan niet meer naar profwielrennen kijken zonder in mijn achterhoofd te hebben 'zonder wat middeltjes komt men die berg niet op of als laatste in het peloton'... Denken velen niet onderhand dat dit een structureel probleem is in de topsport, in het algemeen?
 |
| wie is de sponsor? |
Het vervelende is, dat we heel goed weten dat er in topsport enorme belangen spelen. Er gaat enorm veel geld om, en bestuurders van topsportbonden zijn vaak echte bobo's. Ja helaas hoor ik ook de verhalen over hoe de IJF-top zich gedraagt bij grote evenementen. Er wordt ook enorm gesponsord, en hoe kan men onafhankelijk blijven ten overstaan van grote geldstromen? Hoe verweven wordt sponsoring als de onderneming die geld in de sport pompt, tevens eigendom is c.q. belangen heeft vanuit de overheid van een bepaald land? Kan men in het geval van Rusland, kleinere voormalige Sovjetstaten, of Arabische landen, of China, een scheiding maken tussen 'overheid' en 'onderneming'?
Aan het eind van de dag is het niet eens meer de vraag of de WADA kan bewijzen of en wanneer er dopingcontroles in Rusland gemanipuleerd zijn. Het gaat er op een gegeven moment niet eens meer om over welke sport het gaat. In alle topsporten wordt heel hard getraind, maar moet er ook enorm worden gepresteerd. Als er enkele landen zijn waarin veel medailles vallen door 'vals spel' met doping, zijn het sterke benen die overeind blijven tegenover de verleiding. Iedereen snapt dat.
Aan het eind van de dag is het de vraag: geloven we het nog? Geloven we nog dat er - ook in het judo - absoluut géén sprake is van verboden middelen? Geloven we nog dat de instanties alles in de hand hebben, of is wat er in Rusland gebeurd lijkt te zijn, een topje van de ijsberg?
Geloofwaardigheid komt te voet en gaat te paard, net als reputatie. Het is triest, maar ik denk dat velen er niet meer in geloven. "Nu hier, dan daar, het zal wel overal zo gaan." Dat is ook voor een nobele weg als het judo een blamage. Was het voor Jigoro Kano niet iets van 'Mind over Muscle'?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten