Mijn idee is dat ze bij alle judowedstrijden geen medailles meer moeten geven, maar bekers. Grote glimmende bekers, maar liefst ook van dun blik, niet van die halve dumbbells qua gewicht.
Waarom?
Een beker is een moment van bezinning.
Bezinning op hoe flinterdun het goud is.
Bezinning op hoe leeg zo'n beker is.
Letterlijk.
Leeg.
Er zit niks in.
 |
| Het nut van de beker is zijn leegheid.... (Bruce Lee) |
En Bruce Lee kan het weten.
Shiai
Wedstrijden in judo en andere gevechtswegen hebben namelijk geen ander doel dan een vorm van test, een soort 'proefwerk'. Shiai. 試合 - ik schreef er in 2011 al eens over:
Shiai betekent letterlijk: het testen van de eenheid. En dat zou het nu ook nog moeten betekenen. Daarom is het Engelse woord ‘match’ (niet te verwarren met lucifers) een prima vertaling die zelfs een Duits Kanji-Lexikon daarom gewoon laat staan. ‘Match’ betekent: het komt overeen. ‘Contest’ komt uit het Latijn contestari, en betekent: ‘samen iets laten zien’. Het woord ‘test’ is van dezelfde stam. Een test = laten zien wat je kunt. Het woord ‘contest’ is in de kern dus de meest letterlijke vertaling!
Het competitie-element heeft meer te maken met het tegenovergestelde van beide strijders. Het Latijnse com-petere is zoveel als: ‘samen streven, aanvallen, aanpakken’. Het ‘samen’ van competition en contest is heel verschillend. Maar dat is de oorsprong. Hoe het nu beleefd wordt, is bijna gelijk. Dan zit je, ook als het sportief bedoeld is, in de sfeer van oppositie en rivaliteit.
Proefwerk van het leven
Net zomin als een proefwerk als doel heeft om de beste van de klas te zijn, heeft een judowedstrijd dat doel. Wél mag het een proeve van bekwaamheid zijn, ofschoon iemand die twee keer verliest zeker niet het gevoel moet hebben een 'onvoldoende' te hebben gehaald. Iemand kan ook of misschien wel juist een voldoende halen als hij geen punten scoort op het scorebord. De sensei/coach geeft zelf wel punten naderhand. Meestal al een voldoende als je er durft te stáán en actief meedoet. De enige onvoldoende haalt de judoka die geen zak uitvoert.
Het gaat uiteindelijk om persoonlijke groei. Richard Riehle schreef er in datzelfde jaar op het toen nog bestaande judoforum over:
Judo is een tocht, niet de eindbestemming. Het is een levenslange tocht, en op die tocht zullen we onszelf af en toe testen door deel te nemen aan een wedstrijd. Of we winnen of verliezen is van geen belang, zeker niet als ze er niet in zouden slagen om ons winnen of verliezen in te passen in onze eigen groei op de weg. Degenen die hun persoonlijke groei in Judo afmeten aan hun overwinningen in de wedstrijden – of anderen de maat nemen aan de hand van wedstrijden, missen een belangrijk punt. Een wedstrijd in Judo, is niet een wedstrijd tegen een andere persoon. Veel meer is het een wedstrijd met jezelf. Een shiai is een razendsnelle gelegenheid om jezelf te testen, de test om je vaardigheid te testen of je in staat bent de geleerde technieken toe te passen in je nastreven van je eigen vooruitgang. Een verlies in een Judo shiai is net zo belangrijk en waardevol als een overwinning. Een verlies ten opzichte van iemand die heeft gewonnen door je met enorme lichamelijk kracht te overwinnen, is van geen enkele betekenis in iemands weg naar vervolmaking door Judo.
Daarom: om te leren relativeren: geef een beker aan elke winnaar. Laat hem er in kijken en inzien dat de inhoud niet in de beker zit, maar in zijn eigen persoon. Als hij de overwinning van de wedstrijd belangrijker vindt dan die van het leven, is hij alsnog gezakt voor de test.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten