Judo als rotsvast anker in woelige tijden

Men zegt in het oude Japan wel eens: "als je een vis in een vijver zet met alleen water, wordt hij lui en raakt hij gedesoriënteerd. Als je er een grote steen in plaatst, gaat hij daar steeds rondom heen zwemmen en wordt hij sterk en energiek."

We hebben in het afgelopen jaar vaker geschreven over de problemen van opvoeding en de jeugd. Maar niet alleen de jeugd heeft het soms moeilijk in een wereld van geweld, zinloosheid, pestgedrag, onzekerheid, angsten en verdriet. We zwemmen allemaal wel eens rond in een vijver (of een viskom als we ons benauwd voelen) en zijn gedesoriënteerd. We missen energie om vooruit te komen.

Daarom heeft elke mens, jong of oud, behoefte aan structuur en bepaalde rituelen. De psychologie leert ons dat. Je hebt een innerlijke structuur in je geest en elke mens heeft behoefte aan bepaalde archetypische elementen in zijn/haar leven die beantwoorden aan die patronen van de geest. Rituelen en vaste gebruiken, als ze corresponderen met die archetypische zielenstructuur, helpen de geest om stabiliteit te vinden en evenwicht. 

Zeer veel mensen - kinderen vaak nog - met problemen, missen die ankerpunten en gaan rondzwemmen, of raken het spoor bijster. Chaos in het leven, chaos in de geest.

Voor sommigen zijn religieuze belevingen een ankerpunt, een rots, wat stabiliteit geeft in een ingewikkeld leven. Jezus, wiens geboorte in deze dagen wordt gevierd. Of God waar men persoonlijk in gelooft.

Voor de velen die niet in een God geloven, is het vinden van zo'n rots ook belangrijk. Iets wat beantwoordt aan de structuur van hun geest. Iets wat bepaalde rituelen heeft, die beantwoorden aan zingeving en levensidealen.

Voor sommigen kan dat ook een oosterse levensweg zijn.
Aikidoka zullen hier gemakkelijk in meegaan, omdat liefde en harmonie, het stromen van positieve energie in de structuur van de weg vervat liggen.

Judoka zullen ook zoiets kunnen vinden. Judo heeft vaste levensidealen, van humaniteit en omgangsvormen, principes van perfectie door wederzijdsheid. Het bouwt een samenleving waarin de mens niet alleen staat en de trainingen in de dojo, de buigingen naar elkaar, kunnen uitdrukking zijn van een oerverlangen naar structuur en samenhang. Het leven van de judoweg, het wekelijks of meerdere keren trainen, de kameraadschap en de vriendschap, bouwen aan een structuur die de rots is voor de zwemmende vis. Het geeft energie en kracht. Het kan een anker zijn in woelige tijden en een woelige geest.

Ik wens alle lezers en judoka een goed en veilig oudjaar en veel geluk en stabiliteit in 2016.