zaterdag 23 april 2016

Strafjes: negatief judo of een gemis aan controle

foto nu.nl
Over de medaille van Anicka van Emden op het EK in Kazan (nu.nl): 
Na een zege in het Nederlands onderonsje met Juul Franssen was de 29-jarige judoka in de strijd om het brons op straffen te sterk voor voormalig wereldkampioene Yarden Gerbi uit Israël. Gerbi had na vier minuten judoën twee strafjes op haar naam staan en Van Emden één, waardoor ze zorgde voor het eerste eremetaal voor Oranje in de Russische stad.
Natuurlijk snap ik dat judoka op dit niveau enorm aan elkaar gewaagd zijn. Ik sprak deze week nog met iemand die ik zeer hoogacht in judo en jujutsu, die zei dat hij niet graag meer naar wedstrijden keek, omdat er zo weinig gebeurt, zo saai. Waardoor wedstrijden op strafjes worden beslist.

Ik snap dat de IJF regels zo zijn. Er zijn nogal wat aanpassingen geweest de laatste tien jaar, waaronder het verdwijnen van de koka-scores die vaak niks meer waren dan strafscores. Men heeft niet voor niets de strafregels aangepast.

Tóch vind ik het armoede. Ik gun Anicka haar medaille, daar niet van. Maar het is inhoudelijk geen judo. Judo-technisch is het een onbesliste partij. Er is geen positieve, technische score. 

Dat is mijn probleem wat ik heb met wedstrijden die op strafjes worden beslist. Het is negatief judo. Als het onderdeel is van een strategie van een coach om de 'tegenstanders' een strafje aan te smeren, is het dubbel negatief. Anti-judo zelfs. Slechter voor het judo dan doping. Vind ik.

Positief judo en controle

Judo is volgens mij principieel positief. Gericht op positieve scores door technieken die iets voorstellen. Gaan voor een ippon - vol op de rug en volledig controleren. Goede techniek = controle. Wie afhankelijk wordt van foutjes/strafjes van een ander, controleert zelf niks. Helemaal niks! Dan is het de arbitrage die controleert, en heeft de judoka verloren. Want hij/zij verliest zélf de controle over de partij die beslist wordt door een buitenstaander. 

Het is voor mij dus een vrij principiële afgang om steeds te lezen over medailles die met strafjes zijn behaald. Fijn dat mensen kampioen worden. Balen als ze het niet worden omdat een scheidsrechter die al dan niet competent is, het voor ze verpest. Met de verliezer heb ik wel en geen medelijden. Wel omdat zijn/haar lot in handen van een ander heeft gelegen. Niet omdat hij/zij blijkbaar zelf niet genoeg heeft laten zien. Maar ik geloof niet dat ik als winnaar me trots zou voelen. 

Wat zou het goed zijn als we in het judo een nul-nul score zouden kunnen hebben, net als bij voetbal. Daar wint niemand zonder dat er een bal in het doel is beland. En ook al zie ik dat WK's na verlenging op verlenging worden beslist op strafschoppen (wat ik meestal bloedstollend vind) dan nóg maakt er iemand een doelpunt, zonder score geen winnaars. Waarom in het judo niet doorvechten met desnoods drie slopende golden scores, tot er iemand minstens een yuko scoort met een techniek?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten