zondag 19 juni 2016

Bunbu ryodo 文武両道

Bunbu ryodo 文武両道 is een uitdrukking die in Japan al in de 12e eeuw bekend was. De trouwe lezers van dit blog zouden drie van de kanji kunnen herkennen. Budo 武道 is geen onbekende term in onze wereld. En Ryo 両 betekent: "beide", en die kennen we ook van Ryote-jime (両手技) en daar heb ik al eerder een raadselachtig blog over geschreven.  Alleen bun 文 heb ik nog nooit op mijn blog gehad, al zou dat wel bij me passen. Want bun betekent zoveel als 'academische kennis' of 'algemene ontwikkeling' of 'boeken/wijsheid'.

Alles bij elkaar betekent bunbu ryodo dus: 'Wetenschap en gevechtskunst zijn beide de weg'.
Ze horen dus allebei bij de weg van een judoka of beoefenaar van om het even welke gevechtskunst. Het is een spreuk die de vechters wil behoeden voor domme kracht en vooral voor eenzijdigheid. 

Ik heb al een paar maanden geleden geschreven dat sommige judoka kichigai 気違 zijn, gek van hun sport en daarbij geen leven meer lijken te hebben. Dat is één van de aspecten. Zoals een blogger een jaar geleden al zei: budo isn't life. Er moet meer zijn dan judo.

Zorg dat je méér kan dan vechten...

Ik zou er vandaag aan willen toevoegen wat de uitdrukking bunbu ryodo betekent. Een judoka die de weg wil gaan, moet die weg niet verengen tot het gevechtsdeel. Een judoka is aan zichzelf aan de samenleving verplicht zich te verbreden en een welopgevoed en ontwikkeld mens te worden - wat dat dan ook betekent. Dat wil niet zeggen dat je dan een judogek moet worden die een soort judo-encyclopedie wil spelen. Dat wordt niet bedoeld met de academische kant. De weg is breder. En degenen die de schrijver van dit blog uit het echte leven kennen, weten dat ik die breedte in alles ook zoek. Judo is één deel van mijn keuze voor humaniteit en maatschappelijke betrokkenheid. Ik streef er naar mijn judo-interesse volledig te integreren in mijn dagelijkse leven waarin slechts de medejudoka wellicht zou kunnen herkennen waarin ik de principes probeer toe te passen.

Maar ik zou het zelfs nog véél straffer willen zeggen: ik denk dat een echte judoka een mens moet zijn met een enorme interesse in mens en maatschappij. Cultureel en vormend. Moet zijn. Ook al weet ik dat Jigoro Kano niet zo concreet was toen hij stelde dat judo-opvoeding ten dienste moet staan van de samenleving - de hoofdlijn en bedoeling was wel duidelijk. Hij kende het oude Japanse gezegde uit de Kamakura-tijd. Hij was zelf een breed-ontwikkelde mens, die niet een bekrompen judo-freak was, of iemand die zijn verstand alleen gebruikte om rijtjes technieken te bedenken. 

Daarom nog maar eens deze oproep met woorden die bijna 800 jaar geleden in Japan al klonken: 文武両道. Beperk je niet tot judo, maak de weg waar in een brede interesse en toewijding aan de hele wereld. Je kunt zelf het verschil maken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten