Geweld, vechtsport en opvoeding

Er wordt nog steeds soms beweerd dat geweld op straat en school mede wordt veroorzaakt door vechtsporten als judo - al moet gezegd worden dat bijvoorbeeld kickboksen in deze vooroordelen een grotere plaats heeft dan judo. Ik schreef eerder dat judo juist niet opvoedt tot geweld, maar een bijdrage levert tot een gezond zelfbewustzijn.

Het is dus onzin van dat geweld. Ongepast geweld komt voort uit een gebrek aan opvoeding en de normen en waarden thuis. Wapens zijn als zodanig ook niet dodelijk, de mensen die ze gebruiken zijn dat. Als mensen met een slechte opvoeding of een laag waardenpatroon gewelddadig zijn, is dat niet de schuld van hun spelletjes, films of sporten. Ga terug naar de echte oorzaak en die ligt bijna altijd thuis of bij de verkeerde vrienden waar 'thuis' geen vat op had. Geweld op filmpjes, computers en smartphones kunnen invloed hebben, maar niet zo snel als er thuis een goed fundament is gelegd in beschaving en discipline. 

Daarom hebben alle serieuze gevechtskunsten, en zéker het judo, een opvoedkundige en filosofische inslag. We leren de jeugd te vechten, jazeker. Tegen het slechte en negatieve in henzelf en de omringende wereld. Om te vechten voor iets goeds. Dat is eigen aan de mens, dat ze zelf bewust kunnen kiezen. Ze zijn in principe vrij en alleen als ze onopgevoed zijn, worden ze slaven van eigen onrust of andere slechte invloeden.  Maar dat kwaad komt altijd van andere mensen, niet van de kat of de hond. Wat wil zeggen: mensen voeden elkaar op - of niet.

De mensen leren elkaar op een systematische manier wat goed en kwaad is bij de opvoeding. Geld is niet slecht in zich, het kan goed of slecht gebruikt worden. Liefde idem dito. Liefde is iets moois, behalve als je het gebruikt om te begeren wat je niet moet willen hebben, zoals de getrouwde buurvrouw of een familielid of zo. Je kunt je motiveren door een moreel besef en dat is goed. Je kunt je ook motiveren door dierlijke instincten en dat is slecht. Zo ga je ook met geweld om. En de gevechtswegen leren je te beschaven zodat je al die krachten goed gebruikt: sei-ryoku zenyo. Niet alleen de juiste maat, maar ook de juiste omstandigheid. Weten wanneer wel en niet.

Nu is het wel zo dat er traditioneel ook 'sportscholen' bestaan waar men niet opvoedt tot normen en waarden en/of beschaving. De judoscholen zijn meestal geen broedplaatsen van geweld, maar er zijn heel wat films gemaakt waarin 'slechte' knokscholen voorkomen, denk maar aan de harde 'Cobra Kai' in The Karate Kid 1. Dáár zit het echte probleem. Als een op zich nobele gevechtskunst wordt misbruikt voor criminele opvoeding, is het hek van de dam. Helaas lijkt ook in Nederland de onderwereld nét iets te veel betrokken geraakt bij sommige 'sporten' en worden sommigen in die kringen gelokt door het grote geld om 'klusjes' op te knappen die ver verwijderd staan van de oorspronkelijke idealen. De combinatie van geweld en vechtsport is in dat geval niet onderdeel van de sport, maar van de betreffende sportschool. Ofwel de verkeerde 'opvoeding' die daar wordt gegeven.

Het blijft waakzaamheid en voorzichtigheid vragen. Het is met sommige sporten en sportscholen als met de keuze in welke buurt je wilt wonen. Als je een kind wil laten opgroeien in een stadsbuurt vol hoeren en hennepkwekers, loop je een zeker risico dat het kind meegesleept wordt. Waarschijnlijk méér dan in een braaf dorp in de Alblasserwaard. De keuze van de plaats waar je gaat trainen is een kwestie van goed uitkijken dus. En goed nadenken bij alles, of de filosofie van de sensei je aanstaat, en je er van op aan kunt dat hij je kind opvoedt tot goed burgerschap in plaats van een vals vechtertje. Het zit niet in de sport, maar in de mensen...