Zeker in onze landen heerst een bepaalde middelmatigheid. We zijn snel tevreden over onszelf, vinden dat we het heel goed hebben en het heel goed doen. Oh ja, we klagen wel veel, maar wat er mis gaat ligt niet zozeer aan onszelf, maar aan anderen: de overheid, de politiek, de buren, de buitenlanders, de moslims. Binnenkort hebben we verkiezingen, dan zullen we het weten. Wie krijgt er de Zwarte Piet? (Oh nee, die mag ook al niet meer....)
Veel mensen trekken zich terug in hun eigen wereldje. Hoge schuttingen schermen onze tuinen af. Privacy is belangrijker dan het hebben van een samen-leving. Het welzijn van de medemens buiten ons eigen wereldje is niet zo interessant, het gaat er om dat ik zelf gelukkig kan zijn, want daar heb ik toch recht op? Wie mij hindert in mijn eigen vrijheid, moet aan de kant.
Een judoka of om het even welke gevechtskunstenaar, zou zo niet mogen leven, en het spreekwoordelijk zwaard moeten opnemen tegen deze mentaliteit. Anderen de schuld geven? Nope. Zoals we vorige week al stelden: heb een helder doel en neem je eigen verantwoordelijkheid. Judoka hebben dan bovendien de twee principes van onze stichter: het doel is het welzijn van mensen sámen, en de weg daarheen moet niet te gecompliceerd worden, dat vreet te veel energie.
Maar wat een judoka ook heeft, is het besef dat hij op een weg (dô) is, en dus nog niet perfect is. Het moeilijkste in onze tijd, is het vechten tegen zelfgenoegzaamheid. Het idee dat we het al goed genoeg doen. Een soort arrogantie van het comfort, of de glans van je eigen ego (en/of medailles). Terugkijken naar je resultaten, je rijkdom, wat je bereikt hebt, en daar in zwelgen.Terwijl de weg van de strijders altijd een weg van verbetering, nieuwe inzet, intiatief is.
De Chinezen en Japanners hebben daar een begrip voor: Kaizen 改善: blijf jezelf verbeteren. Het heeft zelfs iets in zich van 'hervorming'. Durf jezelf aan te pakken. In economische zin gaat het uit van een eeuwige vooruitgang, groei dus. Dat mag een judoka zich ook aantrekken. Op weg gaan, is groeien en sterker worden. Streven naar perfectie (jiko no kansei) en je inzetten. Karakter en moed tonen.
Juist in onze tijd van onrust en ontevredenheid, zouden wij als judo-mensen een teken van positieve inzet mogen zijn. Niet meegaan in de negatieve emoties over ons land en onze samenleving, maar juist nu de schouders er onder. Omdat we geloven in groei, geloven in verbetering van onszelf en elkaar. Opbouwen. Er tegenaan en ophouden met mekkeren. De wijze oude Chinezen zeiden al: elke reis van 1000 mijlen, begint met één stap. Die van jou. Kaizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten