woensdag 12 april 2017

Judoka in de kabinetsformatie

Vanmorgen las ik in de plaatselijke krant een stuk wat mij als judoka erg vrolijk maakte. In de formatiegesprekken wordt CDA-leider Sybrand Buma bijgestaan door kamerlid Pieter Heerma en dat is een oud wedstrijdjudoka.

Toevallig schreef ik enkele dagen geleden over de toepassing van judo in het gesprek, het alledaagse leven. Judo is een spel van bewegen met elkaar, vallen en opstaan, en dat geldt ook voor onderlinge dialoog (met de JBN) of zoiets ingewikkelds als een kabinetsformatie.

Doorzetten, vallen en opstaan

Allereerst was Heerma als judoka al een doorzetter, aldus Dennis van der Geest die met hem trainde:
"Die volharding herkent voormalig topjudoka Dennis van der Geest ook. De bonkige politicus van nu was ooit ‘een heel aardig’ judomaatje van de Olympiër. ,,Pietertje, jaja, die had ik graag tegenover me. Aardige gozer. En belangrijk: hij piepte nooit.’’
De twee trainden een paar jaar wekelijks in Nieuwegein. Met alle plezier, stelt Van der Geest. ,,Ik was beter, maar Pieter is zo’n heerlijke reus die je niet veel had in mijn gewichtsklasse. Daar kon ik lekker mee smijten. En dan stond hij zonder zeuren weer op.’’
Ja, dat is in elk gesprek een deugd. Niet weglopen, volhouden, plezier in het spel, maar ook niet piepen, zielig doen, of bang zijn om te vallen. Voor een politicus is dat laatste een zeldzame houding. Want kabinetten vallen en staan niet meteen weer op, maar ook politici worden met harde ippons afgerekend op hun falen en krijgen niet zelden hansokumake van het parlement. Om risico te durven nemen en niet bang te worden, is een judohouding bij dat valrisico. Persoonlijk denk ik dat hij daarmee ook prima past bij Buma die ook geen hielenlikker of gladjanus is. Een goed team, ik denk dat andere partijen in de onderhandelingen een hele kluif aan dit duo hebben. 

Doelgericht
"Buma aarzelde niet bij zijn keuze voor Heerma als secondant. ,,Pieter houdt de blik altijd ver naar voren gericht. Zeker in onderhandelingen kun je door vermoeidheid toegeven, of juist alleen maar ‘nee’ gaan zeggen. Maar Pieter houdt voortdurend in het hoofd: dit moeten we straks ook kunnen verantwoorden.’’ 
Ook dit past de judoka. Weloverwogen beslissend handelen. Tot de laatste minuut scherp blijven alsof je in de laatste secondes tegen een ippon-tegen zou kunnen aanlopen. En in alles doelgericht blijven. Of dat de winst is op de mat, of in die andere partij. Of het een medaille is, of de jita kyoei die je als partij zou willen bereiken (of men dan per se moet vinden dat die partij gelijk heeft, men streeft algemeen welzijn na!). 

Voorbeeld van wat judo wil zijn

Alles bij elkaar vind ik het een interessant voorbeeld van hoe judo veel méér is dan sport. Hoe judo dienstbaar kan zijn aan iemands ontwikkeling als persoon, ten dienste van de samenleving. Verantwoordelijkheid nemen, opkomen voor rechtvaardigheid, ook in een moeilijke omgeving. 
Ook al staat iemand na blessures of welke reden dan ook niet meer op de mat in de dojo, Pieter Heerma belichaamt wat Jigoro Kano met zijn judo nastreefde: een manier van leven en opvoeding, universeel positief toepasbaar in de samenleving, wat niet meer overgaat als het in je vezels zit.

Waarvan akte.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten