Wij leven in een tijd waarin behoeftes vaak snel en direct kunnen worden bevredigd. Als we ergens heel lang op moeten wachten, "is de lol er af" zeggen sommigen.
Dat gaat behoorlijk in tegen de Japanse cultuur van de dojo en de judo training.
We beginnen met een witte band en het duurt héél lang en héél veel saaie trainingen voor we een paart treetjes hoger op de ladder komen. Niet voor niets dat veel judoka hun pak alweer uit trekken voor er een blauwe band omheen zit. Het duurt te lang en dan "is het niet leuk" meer.
Ik las eens het verhaal van een oude meester die een jonge man op bezoek kreeg die wilde beginnen in zijn dojo. Maar hij stuurde hem gewoon weg en keek niet meer naar hem om. Maar de jongen bleef terug komen en telkens opnieuw stuurde de sensei hem weg. Na een paar weken zo elke dag terug te zijn gekomen, keek de meester hem aan en zei: "Wel, als je toch elke dag hier rondhangt, kun je je ook nuttig maken" en hij gaf hem een bezem in de hand met de opdracht om de binnenplaats schoon te maken. De jongen deed dat, bleef elke dag komen vegen maar ving zo toch iets op van wat er binnen in de dojo gebeurde. Hij ging zelfs wat door de kieren loeren en op een dag schoof de meester de deur open terwijl hij gluurde en zei: "Nu ben je klaar om binnen te komen."
Je zou nesshin 熱心 mogen vertalen met 'een brandend hart'. (nes 熱 = gloeiend, warm, shin 心 = hart) Het is niet vanzelfsprekend dat judoka met dat hart binnen komen in een dojo. Een proeflesje is overal gratis en we stoten niemand af op de manier van die oude meester. Maar reken maar dat die jongen na al die bezem-oefeningen niet halfbakken meer had getraind. De eerste beproeving leerde hem karakter en maakte hem in vuur en vlam door het verlangen dat het in hem losmaakte. Zo kweek je wel judoka die doorgaan tot hun laatste ademtocht en niet tot hun groene band.
Nu hebben we in onze tijd wel een andere manier om judoka nesshin te maken. En dat is YouTube of alle info die je op internet kunt vinden. Mensen worden zelfs katholiek of moslim door wat ze op het web vinden, en zo vinden ze ook judo. De tijd van de oude jujutsu-scholen bestaat niet meer. Niets is nog 'geheim' aan de dojo, en geleidelijke initiatie bestaat niet meer, behalve dan de banden en slippen.
Toch moeten we in de judowereld een manier vinden om ook over de oppervlakkigheid van die media-nesshin heen te groeien. Zonder een brandend hart, zonder een beetje 'judogek' te zijn, of zonder in de dojo iets heel bijzonders te ervaren, wordt het niet meer dan een groene band. En dat betekent dat de judoka moet leren enthousiast te blijven door beproevingen heen. Het is geen instant gratification, en zelfs wedstrijden kunnen dat niet geven omdat de judoka dan door het verlies heen moet knokken.
Judo is (net als alle gevechtswegen) een taaie weg en zonder een enorm enthousiasme houd je dat niet vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten