Goed, deze namen zetten heel wat medailles op de judokaart van Nederland en daarbuiten. Maar zelfs in de aanloop naar de Olympische Spelen van 2012 moeten voor deze namen nog heel wat drempels worden genomen. Niet alleen moeten ze nog worden geselecteerd na heel wat kwalificatietoernooien, maar ook zullen ze zich dag in dag uit moeten bewijzen. Zijn ze fysiek en mentaal in topvorm en blijven ze dat? Komen ze door hun onvermijdelijke blessureleed heen, of stranden ze ergens in het traject? Het is eenzaam aan de top, als je dat maar weet. En duur. Je moet daar alles voor kunnen opofferen.
Wat daarna komt is nog helemaal koffiedik kijken. Wie aan de top gaan staan in 2015 en iets later, moet nu in de kweekvijver zitten. Maar wat moet daar tussentijds nog aan gebeuren? Allereerst gaat het dan over de dames en heren die nu nog de jongens en meisjes zijn van de late -15 en het begin van de -17. Zet het hele erepodium van de laatste jaren er maar neer. Allemaal nog pubers, die net wel of net niet aan het echte leven gaan proeven. Uitgaan, relaties, maar ook hun toekomstplannen met school en werk. Kunnen ze het opbrengen om een topsportcarrière te gaan? Hebben ze het doorzettingsvermogen? En dan hangt het ook bij hen af van de juiste trainer(s), niet te veel ernstige blessures en héél veel geluk en toeval op de mat. Ik vermoed dat driekwart van de eregalerij op Judogalery -15 en zelfs -17 de komende jaren in de vergetelheid zal verdwijnen. Gewoon omdat ze afhaken om welke reden dan ook.
In het klein geldt het ook al voor het speculeren en nabeschouwen wat op sites als judogalery4all gebeurt. Vóór een toernooi winnaars aanwijzen? Natuurlijk, er zijn kanshebbers, maar ook 'outsiders' kunnen met een gunstige loting en een dosis doorzettingsvermogen en techniek soms ineens op het podium staan. Het is maar goed dat we niet in Engeland zitten, dan was er met al dat gespeculeer een hoop wedgeld te verdienen.
Heel vaak denk ik: de toekomstige kampioenen staan nu zeker ergens op de mat. Maar de paar die echt doorbreken zijn misschien nu gewone veelbelovende jongens en meiden ergens in een kleine sportschool in de provincie, die gewoon veel talent hebben en er hard mee werken. En die dan met een beetje geluk en veel discipline en ijver langzaam maar zeker de erepodia innemen. Niet degenen die te vroeg over het paard worden getild. Niet degenen die al voor ze goed en wel volwassen zijn in de grote stad naar een vreemde megadojo worden overgeplaatst. Het gaat er niet om of je nu al genoemd wordt. Het is goed als het talent in stilte kan rijpen zonder prestatiedwang en 'voorverkiezingen' voor de toppers van 2015...
