zaterdag 2 juni 2012

De zwijgende bokser

Het is niet mijn gewoonte om over andere sporten te spreken dan judo en aikido, maar ik werd eigenlijk best wel getroffen door het onderstaande verhaal in de plaatselijke krant, over Juliano Westhiner uit Veldhoven, een jonge bokser met een mooie maar aparte geschiedenis. Juliano zou bijna namens ons land naar de Olympische Spelen hebben gemogen, en hém zou ik het gegund hebben, al zegt boksen me persoonlijk niet zo veel. (foto GoldenGloves, zijn sportschool)

Wat ik wél heel mooi vind, is dat ze een speelfilm over deze 19-jarige jongeman hebben gemaakt, die deze week in première is gegaan, en die op 14 juli ook op de televee komt bij de NTR. Deze film heet 'de zwijgende bokser'. Gelukkig besteden de media er flink aandacht aan, zoals Omroep Brabant en het Eindhovens Dagblad (zie hieronder)


Wat vind ik zo mooi aan dit verhaal? Juliano spreekt met heel zijn zijn lichaam, want andere vormen van expressie vindt deze Roma-jongere heel moeilijk. Hij stottert namelijk extreem. En daarom zwijgt hij... 

Verder is het bijna een stereotiep verhaal van emancipatie door boksen. Daar zijn wel meer films over gemaakt, met dit verschil alleen, dat dít een documentaire-film is geworden. De persoon die het betreft speelt zelf de hoofdrol. En toch... wij kijken nog steeds als samenleving met een scheef oog naar Roma, 'kampers' en anderen die afwijken van het 'normale'. We moeten eigenlijk anders leren kijken. Mijn diepe symphatie voor G-judo en de betekenis die dat kan hebben voor het geluk van mensen die anders maar moeilijk succes kunnen hebben, is er niet voor niets. We kijken nog steeds zo gemakkelijk naar de beperkingen en wat er ontbreekt, terwijl er in feite een prachtige mens voor ons staat, die héél veel mogelijkheden en talenten kan hebben.

Vandaag staan er vier judoka van sportschool van de Pol, en een groep van Sportinstituut Verhagen op de 'Special Olympics' in Den Bosch. Ik ken een heel aantal van hen van de mat. Dat ze daar staan, betekent misschien nog méér dan een superster die via alle JBN-politiek in Londen komt (vind ik). Over talenten gesproken...

Het verhaal van Juliano gaat net zo als dat van mensen met een beperking. Deze jongeman moet zichzelf een plaats in onze samenleving bevechten, fysiek en mentaal. Hij leeft in de typische eigen Roma-cultuur en is al jong vader. Zonder zijn boksen zou hij wellicht op achterstand blijven. Zonder zijn boksen kan hij niet communiceren met andere mensen. Het klinkt raar dat hij beter kan spreken door zijn vuisten te gebruiken, maar voor hem geldt dit werkelijk. Ik heb er bewondering voor als ik dit lees en ik wil die film ook zeker gaan zien. 

Als Juliano een judoka zou zijn met deze 'beperking' zou hij waarschijnlijk net zo goed zijn als in de ring. Dan zou hij als geen ander kunnen laten zien, dat judo een perfect gevoel nodig heeft en geen grote mond. Dat judo een eigen taal heeft om met een ander te communiceren. Wat zou ik dan graag met zo iemand trainen, om te voelen wat deze mens te zeggen heeft, ongeacht zijn afkomst en leefwereld. Nu kan hij dat in de ring en wat goed dat dit hem zo helpt, om zijn talent en waarde als mens te kunnen delen met anderen.

Ik hoop werkelijk dat deze jongeman het ver gaat brengen in zijn sport. Voor hemzelf en zijn geluk, en hij kan een voorbeeld zijn voor velen. Zo'n kerel gun ik Olympisch goud over vier jaar.

2 opmerkingen:

  1. Hoi Erik,

    De film staat op http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1272986. Misschien wist je dit al, maar anders heb je nu de link.

    Veel kijkplezier.

    Met judogroet,
    Sebastiaan Fransen

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor de link, is ook voor de (vele) lezers van dit artikel interessant. Ik heb de uitzending zelf uiteraard gezien - en opgenomen.

      Verwijderen