dinsdag 26 juni 2012

Wie wint er nog van de beren?

Afgelopen weekend was er in Bar (Montenegro) de Green Hill European Championships Cadets 2012, je weet wel: een nieuw merk dat judopakken sponsort (o.a. voor de Nederlandse judoka) en nu ook de hele EK -17 in de commerciële houdgreep krijgt.

Jim Heijman
Ik ben niet zo'n competitieman, maar deze keer volgde ik de zaak toch met veel interesse, want Jim Heijman was ook uitgezonden naar dit EK. Helemaal terecht overigens, want Jim is een fijne judoka. Een sympatieke kerel uit Nieuwerkerk aan de Ijssel, maar ook technisch tot veel in staat. Ondanks dat hij niet meer echt lichtgewicht is (-66), scoort hij nog steeds met mooie en soepele 'beenvegen' en dat betekent dat deze jongeman een goed gevoel voor timing en beweging houdt - en dát temidden van het moderne 'schop- en trapjudo'... nou ja, kom op de grond niet tussen die soepele benen terecht want zijn sankaku zijn ook berucht, lol. Ik laat het verloop van zijn wedstrijdverhaal dit weekend graag over aan hemzelf en zijn ouders, die een uitstekend weblog hebben, maar op zo'n toptoernooi je eerste twee partijen winnen is al helemaal niet verkeerd ! Maar waarom komt een judoka als Jim niet op het erepodium? Zou het kunnen omdat dit in zijn klasse is bestemd voor de Oost-Europese jongens, dit weekend: Servië, Bosnië, Rusland, Georgië...?

Beren

Je ziet een kloof ontstaan tussen de naties wat betreft het judo tussen mannen en vrouwen, of zo je wilt in de klasse -17: jongens en meisjes. Maar ik noem deze kerels niet langer meer 'jongens'. Of vinden jullie de judoka in de klasse -50 op onderstaande foto nog 'jongens'? De meest linkse (zilver) is een Duitser, de gouden medialle ging naar Georgië, en de twee bronzen plakken naar Azerbeidjan.


Een judoka op het Judoforum karakteriseerde de overheersende Oost-Europese judoka met: "een volle baard en een woud borsthaar". Ja, bij de vrouwen zie je de klassieke judolanden met een lange judotraditie nog wel schitteren. Maar bij de mannen domineren de landen die ook al jaren het (sowieso onuitstaanbare) Eurovisie-songfestival domineren. Georgië, Rusland, Azerbeidjan, Servië, Bosnië, Belarus, Armenië... Het enige echt West-Europese land dat nog steeds erg goed meekomt, is Duitsland. Maar Frankrijk bungelt onderaan, Engeland is helemaal nergens, en Nederland... ahum. Frank de Wit is de enige man die met een 5e plaats genoegen moet nemen en daarmee scoren de Nederlandse mannen zo ongeveer net zoals traditioneel-judoland Italië... We moeten er op dit blog niet over twisten in hoeverre de drie Trans-Kaukasische republieken ten oosten van Turkije (Georgië, Azerbeidjan, Armenië) echt Europa genoemd moeten worden; Iran (waar ze aan grenzen) is dat ook niet, en Rusland is natuurlijk merendeels een Aziatisch land. Maar goed. Wel zien we natuurlijk dat er een heel ander type man opgroeit dan bij ons. Een jongen van zestien is in ons land vaak nog een jongensachtige slungel die houdt van gamen en cola drinken, terwijl ze in de voormalige Sovjetlanden nog net niet in het leger zitten...

Beresterk

Uiteraard zie je dat een beer en een antilope geen partij voor elkaar zijn, en zo gaat het in het herenjudo dus ook. Al jaren geleden constateerde men dat het Russische judo sterk beïnvloed was door sambo-achtig worstelen, krachttoeren en power. Op Judogalery doet iemand verslag van een partijtje van Frank de Wit (-73): 
"Frank wordt snel getild door Zurgaraev (wazari) maar neemt Zurgaraev onmiddelijk in een houdgreep. Lijkt muurvast maar die Rus weet zich met een enorme krachtsinspanning eruit te draaien, legt Frank in een houdgreep en wint."
Ik kan me helemaal voorstellen wat daar gebeurt. Oef. Terwijl Frank toch ook geen watje is. Was het niet in Rusland dat men de wedstrijdregels voor 'beentje pakken' bij kata guruma lachend omzeilde door voortaan gewoon alleen de trekbeweging aan de arm te maken? Man, als je zó sterk bent dat je tijdens wedstrijden iemand kunt uittillen met één hand voor kata guruma... Haha en dat niet vanwege een perfect gevoel voor timing en kuzushi hoor ! Je krijgt gewoon dit soort judo:


En op de grond dit:


Dit is geen kinderspel meer hoor! 

Judo of...?

Het wedstrijdjudo wordt wel zó ontzettend gefocust op kracht, kracht en nog eens kracht. Het is de vraag in hoeverre het mooie en traditioneel-Japanse judo wat we in West-Europa kennen, beïnvloed door de grote diaspora-sensei als Hirano, Abbe, en Michigami, het gaat overleven ten overstaan van deze worstelcultuur uit het Oosten. Op zo'n EK zie het al in de medaillespiegels. Als deze 'jongens' straks 'groot en sterk' (lol) geworden zijn, hoeven onze 'jongens' het echt niet meer te proberen op een WK of Olympische Spelen, zeker omdat daar ook nog andere Aziaten rondlopen, Japan even niet meegerekend. Ja, de hoop van het judo op wereldklasse-niveau komt tóch weer uit Japan. Als er Japanners meedoen, staan de judoka van de bakermat van het judo toch steeds weer op het erepodium. Op de een of andere manier komen zij klaar met de krachttoeren van de worstelnaties. Maar eerlijk is eerlijk... voor het 'oude Europa' is de koek wel bijna op, net als voor de Verenigde Staten. Want wij zijn gewoon niet opgewassen tegen deze '16-jarige jochies' van nog geen 50 kilo met het uiterlijk van een volwassen soldaat...




5 opmerkingen:

  1. zenbudo@hotmail.com27 juni 2012 om 08:28

    Helemaal eens met de kern van dit betoog : Oost Europees judo is gebaseerd op kracht en esthetiek , traditie ,... tellen niet meer mee . Dit heeft uiteraard een historische oorsprong , waar ik nu niet verder op inga .
    Ik heb in de nadagen van mijn actieve competitie - " carriere " nog te maken gekregen met de Oost Europese invasie in het Belgische judo en de lol was er inderdaad snel af , ook om met die jongens te trainen .
    Volgens mij komt dit vooral vanuit een totaal andere mentale ingesteldheid , eerder dan vanuit een louter fysiek overwicht . Misschien moeten we daar toch ook eens bij stilstaan en onze jongens terug leren wat hard trainen en leven voor de sport is ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met dat laatste ben ik het helemaal eens, het zinnetje "Een jongen van zestien is in ons land vaak nog een jongensachtige slungel die houdt van gamen en cola drinken, terwijl ze in de voormalige Sovjetlanden nog net niet in het leger zitten..." staat er niet voor niets. Helaas moeten we toegeven dat onze 'jongens' natuurlijk vaak te weinig echte trainingsdiscipline hebben. Uitgaan en relaties zijn vaak belangrijker dan trainen, en als er gedisciplineerd wordt getraind, is dat vaak nog aftrainen voor het gewicht ook... :S Dat 'probleem' hebben ze niet in Georgië.

    Toch heeft die mentale zwakte/sterkte uiteraard zijn weerslag op het fysieke. Men heeft fysiek overwicht door lichaamsbouw in combinatie met spierkracht, die weer een gevolg is van de mate van training, die weer een gevolg is van de mentaliteit.

    En daarnaast is door het totale patroon van leven en voeding, de Nederlandse jongere liever een 'mooiboy' die fris wil ruiken en zijn oksels scheert; de ruige bonken die je vroeger bij ons ook had, zijn er steeds minder, want dat past niet meer in onze cultuur. Nou, dan zie je het verschil wel met Azeri die recht van het platteland komt en zich niet afvraagt welk geurtje hij vandaag op doet om zijn vriendin te plezieren.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In principe is er niks nieuws onder de zon. Oude wijn in nieuwe, nu Oost-Europese, kruiken....

    30 jaar geleden hadden wij al een "enforcer" in de club die slechts 1 techniek redelijk beheerste. Niettemin werd hij in no-time shodan met wedstrijdpunten. Ook niet zo'n wonder als je 2 meter hoog, 1 meter breed en 130 kilo zwaar bent en zo sterk als een os. Daar viel gewoon niet tegen te judoën, wat je ook deed. Hij tilde je een eindje omhoog (dat kon hij met 1 hand geloof ik) en zwiepte ergens opzij tegen je benen aan zodat je een metertje of wat verderop terecht kwam. Tja.

    Ooit kreeg ik hem zó kwaad omdat hij mij niet kon werpen, dat hij mij vastpakte en net zo lang en hard begon rond te draaien dat ik met beide voeten het contact met de mat verloor en los kwam van de grond.
    En toen liet hij mij los, waarna ik ergens buiten de mat onder de bankjes terecht kwam. Tja.

    Ik weet niet wat er van die "judoka" terecht gekomen is. Maar het moge duidelijk zijn, dat al dit soort krachttoeren niets met judo van doen heeft. Feitelijk staat het gewoon haaks op de principes van judo. Als je iets voor het judo zou willen doen, dan moet je proberen om "kracht" als allesbepalend element aan invloed te laten inboeten ten gunste van techniek. Dáár zou je over na moeten denken, hoe dat te doen.

    Mitesco praat over "onze cultuur", ik denk dat dit een fantasiebeeld is. Wat is dat, "onze cultuur"? Wie is "ons"? Er bestaat helemaal geen "ons" meer tegenwoordig. Er zijn hier zoveel culturen werkzaam in dit land dat er zoveel verscheidenheid is dat daarmee de verbondenheid verloren is gegaan, mede onder invloed van andere maatschappelijke invloeds elementen natuurlijk. Maar "onze cultuur".... zoiets bestaat niet meer. Niet in dit land.
    Bovendien moet judo verschillen in culturen juist kunnen overbruggen omdat het universeel is. Kracht dient met techniek opgevangen te worden. Dat dit maar beperkt mogelijk is, dat is natuurlijk onontkoombaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Overigens lees ik op Jim's blog de volgende veelzeggende zinsnede:

    "Nee ik begin niet weer over dit vreemde wedstrijdsysteem, waarin meedoen belangrijker lijkt te zijn dan winnen."

    Ja, vréémd...... winnen is toch het allerbelangrijkste dat er is in judo? Ráár!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Waarom doen alleen de Duitsers nog een beetje mee? Kijk eens naar de (achter)namen van de jeugdige judoka´s daar. die hebben hun roots ook niet in Emmerich of Leer.

    BeantwoordenVerwijderen