woensdag 9 juli 2014

Slak-Sensei

Als ik na regenachtig weer mijn tuinpad afloop, moet ik opletten voor overstekende slakken die van het gazon naar hun schuilplaats in de struiken kruipen. Ik vind het zielig om deze trage beestjes met hun kunstig gekleurde huisjes op de 'rug' te vertrappen. Wegschieten zoals een kat, kunnen ze immers niet.

Wat beweegt een slak om zo te leven? Waarom heeft de evolutie hen niet verlost van dat eeuwige gesleur met die 'caravan' als rugzak?

Ik weet het niet. Wel weet ik dat die slak me veel kan leren, en daar zegt de tekst onder het plaatje veel over. "Ga door, Voortgang is voortgang, maakt niet uit hoe langzaam je het doet."

Wij leven in een tijd van snel, snel, snel. Geduld is een moeilijke deugd want wachten kost tijd en tijd is geld. Toch is een spreekwoord ook: 'Goed werk heeft tijd nodig'. Je ziet wel vaker dat wat je snel leert, ook snel vergeten is. In een tijd waarin 'duurzaamheid' een thema is, zou geduld het ook moeten worden.

Judo leren is sowieso een weg van geduld. De reden waarom veel kinderen na de oranje band vaak al weer weg zijn van de mat, is hun ongeduld. Judo is veel saaier dan kickboksen of voetballen waar je veel sneller competitief bezig bent. Eindeloos ebi en uchi komi. Meh! Toch bereik je in judo niks zonder geduld...

Een ander element van geduld leren we van slak-sensei. Voortgang is voortgang, maakt niet uit hoe snel of hoe langzaam. Je moet focussen op een doel, maar judo is een hele weg. Als je hem maar gaat, is het goed. Je moet leren genieten van de kleine stapjes en daar intens tevreden over kunnen zijn. Ik heb een aantal jaren geleden moeten revalideren. Dan leer je weer stapjes te zetten, letterlijk. Je te verheugen over elke meter die je aflegt. Het maakte me geduldig. Eens was ik ook een slak. Het was een belangrijke leerschool, die tijd. Het geduld was mijn leermeester. Slak-sensei...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten