woensdag 22 april 2015

Je partner is je spiegel...

Veel mensen zijn op zoek naar wie ze zijn. Onzekerheid is volksziekte nummer één in een individualistische samenleving maatschappij. 'Wie ben ik?' Waarom ben ik er? Waarom lopen de dingen zoals ze zijn?

Toch is dit geen recente ontwikkeling. De oude Grieken waren al bezig met de vraag naar het eigen ik. "Ken uzelf" (Grieks: γνῶθι σεαυτόν gnoothi seauton) zou een inscriptie zijn in de Apollo-tempel in Delphi en men weet niet eens aan welke klassieke wijsgeer de spreuk moet worden toegeschreven. Het valt in de klassieke categorie 'tegeltjeswijsheden' zullen we maar zeggen. Niets nieuws onder de zon.

Wie ben ik? De vraag kunnen we proberen te beantwoorden door heel lang in de spiegel te kijken, of naar onze navel te staren. Kennen we dan onszelf?

Judo wijst een andere weg, en Bruce Lee, van wie ik graag memes maak, wijst de judoweg:



We leren onszelf kennen door de ander. "Jezelf kennen is op jezelf studeren, in actie met een andere persoon." (Bruce Lee)

Het probleem van navelstaarderij en narcistisch spiegelgedrag, is het statische. Het staat stil. Het is een foto als het ware. En hoe mooi en goed een foto kan zijn, het is ook nietszeggend. Je ziet ook maar één perspectief, andere invalshoeken bestaan niet. Dat is in alle opzichten eenzijdig.

Judo beoefenen betekent dat je in alle facetten van je menszijn wordt aangesproken en uitgedaagd. Fysiek, intellectueel, mentaal en moreel. In beweging. Altijd bewegend. Judo is daarmee een complete actie-reactie film, in 3D. En in de spiegel van jouw interactie met de ander, ontdek je wie je zelf bent, in je sterke en je zwakke kanten. Kun je door die ander geaccepteerd worden in die sterke en zwakke kanten, en er van leren. Groeien. Stimuleren. Vallen en opstaan. Vreugde en verdriet. Dát is je ware ik. Geen mens is ééndimensionaal. Judo is één van de vele manieren om met een andere persoon samen de andere dimensies van jezelf te ontdekken en zo jezelf beter te leren kennen.

O ja, en judo leert ook dat het leven een weg is. Ken jezelf is ook een illusie. We streven naar volmaaktheid, maar die ligt niet in onszelf maar in 'elkaar'. En dat doel is nooit volledig bereikt. Zelfkennis is dus geen status, maar een stadium.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten