Op elk moment van onze judoweg (of -carrière zo we willen) zullen we obstakels tegenkomen. De beginner komt een dojo binnen met een witte band en moet nog alles leren. Zijn vaardigheden zijn nog matig, hij kan niet meekomen qua conditie, vallen doet nog pijn soms en de dag daarna doen al zijn spieren pijn. Waar ben je aan begonnen?
Maar ook de vorderende leerling zal nieuwe obstakels tegenkomen. De weg wordt smaller en eenzamer, de leuke mensen waarmee je begon zijn er mee opgehouden en hoe ingewikkelder technieken en combinaties worden, hoe meer je moet kunnen meegaan in alle bewegingen. Elke judoka loopt tegen zijn grenzen aan, vroeg of laat (zijn level of incompetence) en dan is vooruitgang opeens een slakkengang, en het verleggen van de grenzen kost meer dan ooit tevoren. En wie heeft er altijd een leuke groep, leuke leraren, leuke lessen?
Om maar niet te spreken van judoka die ook wedstrijden doen. Het strijden tegen een 'tegenstander' is één ding, maar het strijden tegen je eigen twijfels en angsten, de eenzaamheid op de mat, het verlies, de omstandigheden en de uitputting... waar ben je aan begonnen?
Niet iedereen zal zijn judoweg als een verslavende kick beschouwen. Er zijn mensen die zo gek worden van het spelletje dat ze van gekkigheid alles aankunnen. Er zijn mensen met een natuurlijke gedrevenheid, dat ze als een bulldozer over alle obstakels heenwalsen. De meeste mensen zijn echter niet zo. En als ze dat een aantal jaren hebben gedaan, is de koek soms opeens op. Zoals Henk Grol na de Spelen van vorig jaar zei: de koek was op, zijn lichaam wilde niet meer. Na al die jaren alles op wilskracht te hebben gedaan, opeens einde-over-uit.
Ju
Op een gegeven moment kan elke judoka leren ontdekken dat het ook niet de weg is om te blijven vechten tegen de obstakels. Natuurlijk, opgeven is dan niet de optie. Maar er is een groot verschil tussen opgeven en meegeven. Een judoka die ouder en wijzer wordt, kan nog steeds helemaal weg zijn van het spelletje en daar dagelijks van genieten. Maar het inzicht van 'jû' in judo, kan gaandeweg gaan betekenen dat de obstakels hun grimmige tanden gaan verliezen. Dat je niet de energie moet verspillen aan een gevecht met je eigen lijf, maar al die tegenslagen een plaats moet geven in de natuurlijke manier van leven en trainen. Ontdekken dat een waterstroom zijn doel bereikt. Dat de kracht van het water enorm is, maar dat het niet helpt om elke keer alle stenen uit de rivier te willen halen. Gaan zien dat een rivier mooier stroomt dan een strak kanaal, is het inzicht dat de stenen er bij horen, dat het water er op botst, maar dat het ook een schoonheid heeft dat het grillig is, soms wordt afgeremd, soms versnelt, en dat de glans van de afwisseling karakter geeft.
Het leven van een judoka heeft overal stenen. Obstakels. Tegenslagen. We kunnen die allemaal willen opruimen. We kunnen ons ook overgeven aan de weg zoals die komt. Hebben we pijn? Tob niet, maar lach om je verzuurde spieren en wees blij dat je leeft. Hebben we onze dag niet? Lach er om en geniet van wat die dag wel brengt. Hebben we een vervelende partner? Mopper er niet op en probeer er met meer inzet iets leuks mee te doen. Hebben we een wedstrijd verloren? Geniet van je zweet en geef niemand de schuld, ook jezelf niet. Kun je iets niet meedoen? Zie er een uitdaging in om mee te doen met wat je wel kunt. Ben je te moe om nog verder te trainen? Ga rustig aan de kant kijken, en leer van wat je ogen opnemen (mitori geiko). Bedenk dat er altijd, in elke omstandigheid, iets te leren is. Streef naar een resultaat, een doel, maar word nooit gefrustreerd of boos als je het vandaag niet haalt. Morgen weer een dag. En... wees altijd en overal barmhartig voor jezelf. Train je kapot, wees hard waar nodig, maar geef jezelf niet de schuld want dan breek je je eigen waardigheid en innerlijke kracht af, en word je minder-waardig in je eigen ogen. Dát is pas echt een dramatisch verlies.
Kortom: leg je niet neer bij tegenslagen, voel je niet verslagen, maar wees wel natuurlijk in alles en geef je over aan de weg en het leven. Maak van alles je vriend. Maak je broeder of zuster van de wereld en het spel tussen mensen. Accepteer de tegenslagen en beweeg er soepel in mee. Stroom als een rivier: sterk, soepen en mooi. Maak je vriend van elke tegenslag en ga samen met die nieuwe vriend, een onontdekte weg door je judoleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten