Het gaat er om wie je bent

Ik trof op Facebook een mooie spreuk van een Italiaanse budoclub die ik graag volg.

"Non si insegna ciò che si sa ma ciò che si è." Niet zo gemakkelijk letterlijk te vertalen, maar het gaat om de betekenis: "Je leert niet wat je weet, maar wie je bent." Vrijer vertaald: "Het gaat niet om kennis/vaardigheid, maar om je persoon."

G-judoka

Laatst sprak ik met drie judoleraren die het hadden over hun ervaringen met een groepje G-judoka. Waaronder niet slechts kinderen met 'een beetje autisme', maar jongeren met Down, of een zeer verstoorde motoriek. De uitwisseling ging over hoe ze deze kinderen héél basic wat leerden bewegen, rollen, of wat soepelheid aanleerden. Niks worpen. Nog niet eens echt vallen. Laat staan wedstrijden.

Is dat judo? Moet je om judo te doen niet meer doen dan een judopak aantrekken en bewegen? 

Nee. Nu zijn we op het niveau van de meme. "Het gaat niet om kennis/vaardigheid, maar om je persoon." Genoemde judoleraren waren gewoon blij van hun ervaringen met deze G-judoka in de dop. Want ze vonden het "mooi" om met deze jongeren iets te kunnen doen. Daarbij eigenlijk álles vergetend wat judotechnieken zijn, behalve basismotoriek en... deze mensen laten groeien in wie ze zijn. Waar gaat het allemaal om zeg?

In mijn eigen groep is iemand die ongeveer 7-8 jaar geleden binnenkwam als een schuw en zéér kwetsbaar manneke. Nu heeft hij een groene band en doet hij mee met wedstrijden in het G-judo. Ik denk dat deze jongeman veel meer van judo heeft geleerd in wie hij IS, dan de vaardigheden (al zijn die best goed!). Ik denk dat de judoleraren zeker zo blij zijn met wat hij heeft bereikt als de besten uit de wedstrijdselectie. Judo is niet alleen over vaardigheid, kunnen en medailles. Zelfs niet alleen opvoeding, hoe belangrijk dat ook is. Het gaat vooral over kunnen groeien als persoon. De meest kwetsbaren laten zien wat dat betekent.

Daarbij is mogelijk wel het allerbelangrijkste dat deze judoka zich gewaardeerd voelen en geaccepteerd in wie ze zijn. Een open en welkome omgeving die niet bedreigend is. Een plek waar ze lichamelijk uitgedaagd worden en niet om hun beperking. Een vriendelijke behandeling, al kan het er soms ook hard tegenaan gaan. Wat ze het vertrouwen kan geven "ik mag er zijn zoals ik ben." Een zachtmoedige weg, het ju in de praktijk tussen mensen. De tatami misschien als een plek waar het er anders aan toegaat dan in de rest van de wereld. 

Ja, dát is judo...