Koishikawa Korakuen (小石川後楽園, Koishikawa Kōrakuen) is een prachtige oude tuin in de buurt van de Kodokan en de Tokyo Dome. Het stamt uit de vroege Edo Periode (1600-1867) en hoorde bij de residentie van de heersende Tokugawa familie. De tuin heet ´Korakuen´ naar een gedicht waarin een koning wordt geleerd dat het ware plezier gelegen is in het geluk van zijn volk. Koishikawa is het district waarin de tuin is gelegen.
Omdat het in Tokyo dus vroeg licht en vroeg donker is, moet ook deze tuin eerst worden bewandeld en pas daarna de Kodokan op het programma worden gezet. Nou ja, licht? Zeg maar gerust dat het zonnig was vandaag en gewoon zomers warm! Een fijne dag voor een wandeling...
De basisstructuur van deze tuin is traditioneel, men heeft geprobeerd beroemde andere tuinen rond Japan te kopiëren, zoals ook de Chinese. Bovendien heeft men een Tsukiyama (kunstmatige heuvel) in de vorm van de berg Fuji gemaakt.
Welnu dat heb ik allemaal gezien, al moet ik zeggen dat ik toen ik mijn reis in juli boekte, meer gedacht had aan een tuin in herfstsferen eigenlijk. Meestal valt de tijd van de rode bladeren wat later en ook dit jaar is het gewoon nog zomer in Tokyo zal ik maar zeggen. Weer om zonder jas te lopen, maar wel dus vroeg donker... En geen rode bladeren...
Voor ik in de tuin was liep ik vanuit metrostation Kasuga al langs de Kodokan. En daarna langs de Tokyo Dome en het pretpark dat dwars door gebouwen heen gaat met Efteling-achtbanen met het zelfde bekende gegil van mensen in schuitjes. Dat gegil domineert de hele omgeving, je hoort de schuitjes met mensen in het park, maar ook in de Dojo van de Kodokan als de ramen open staan. Ik snap nu waarom de Efteling buiten de stad ligt en mensen die in een stad wonen, de kermis ontvluchten. Verder lijkt de hele buurt sterk op Rotterdam, voelde ik zo. Brede drukke straten, soms nog een beetje oudbouw (jaren 50) maar meest hoge tot zeer hoge flats. En dan midden in al dat drukke stadgeweld een eeuwenoude tuin waarvan nog het meeste opvalt dat de vogels er harder proberen te fluiten dan de gillers in hun schuitjes, en wat even het gevoel heeft van natuur, en de schoonheid die Japan heeft.
Wat ook aan Rotterdam doet denken is de oorlog. Ik heb me nooit gerealiseerd dat Tokyo enorm geleden heeft onder de oorlog. Hiroshima en Nagasaki, dat weten we. Maar ook andere steden zijn enorm gebombardeerd door de Amerikanen. Natuurlijk, Japan als trots land op de knieën krijgen, het moest stevig worden aangepakt want een Japanner tikt niet zomaar af. Maar van dit hele gebied van Tokyo, inclusief de tuin, was niet veel meer over, zo staat te lezen op de bordjes. Het is opnieuw een mooie tuin, maar alle eeuwenoude natuur is weg, en op een na ook alle tempeltjes en schrijnen. Tsja. Het maakte de wandeling niet minder interessant. Zomaar wat plaatjes...
En iets van de omgeving en het 'pretpark'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten