zondag 25 oktober 2015

One day I'll fly away... with ANA

Zo vaak heb ik het op dit weblog gezegd of tegen judovrienden gezegd: ik wil een keer naar Japan. Op een bepaald moment wordt het dan 'nu of nooit', je kunt wel wachten en wachten tot je een geschikt gezelschap hebt, of weet ik wat voor zeeën van tijd of zo. Kun je lang wachten.

Bovendien wil ik als judoka, maar vooral ook als geïnteresseerde in het land en de cultuur, Japan bezoeken. Niet zozeer trainen op Japanse tatami. Hoe leuk ook, dat kan thuis ook en dat heeft (volgens de kenners) alleen zin als je er langer kunt trainen. Niet als je een weekje tijd hebt. Dus wel Japan, wel Kodokan, maar geen judogi aan. Hopelijk is het weer goed. Ik begrijp dat het in Nederland rustig herfstweer wordt, in Japan ook (18-25 graden) maar wel regenkansen. Verder ben ik benieuwd of de bladeren in Japan al verkleuren. Dat is het mooie van het najaar daar, maar iets in mij zegt dat ik nog wel meer groene blaadjes zou kunnen zien dan in Nederland. Want de foto hieronder (van vandaag) laat voor mijn eigen voordeur meer herfst zien dan ik verwacht. Morgen weten we het...

Ik heb een weekje. Velen verklaren me voor gek dat ik zo'n lange, vermoeiende en dure reis maak voor zo'n korte tijd - effectief vier dagen - maar goed, nu of nooit. Hopelijk gaat het toestel van All Nippon Airlines op de foto me goed en veilig op mijn bestemming brengen. Want zo een is het volgens de boekingsgegevens. Als dit blogje in de lucht komt (automatisch voorgeprogrammeerd), sta ik volgens de planning op de startbaan. Hopelijk gaat alles goed. De komende dagen meer reisnieuws! Over judo, maar ook over cultuur en land. Stay tuned.

volgende week zullen deze bomen wel kaal zijn...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten