Coachen...
Voor het eerst in mijn judoleven twee jonge judoka coachen op een internationaal toernooi met sterke tegenstanders. Hoe doe je dat als je hele ervaring met judo niet bepaald bestaat in harde competitie en je interesse meer ligt in de schoonheid en filosofie van het judo?
Toch heb ik de handschoen opgepakt en het was nog leuk ook! Wat moet een coach eigenlijk doen? Niet te veel. Hij moet er zijn, en steun in de rug geven. Niet te veel hard roepen, eerder luisteren en op een volwassen manier met de judoka praten over wat ze doen en wat ze ervan leren. Bemoedigen waar nodig, maar vooral ook realistisch zijn in de verwachtingen en de resultaten. Het gevoel van 'kom op, je kunt het', maar niet zo dat ze onder een prestatiedruk komen te staan en naderhand met frustraties naar huis gaan. Geen technische tips voor of tijdens de wedstrijdperiode. Trainen moeten ze vooraf doen (en niet bij mij), op de dag zelf wordt geen techniektraining gedaan. En verder gewoon met ze optrekken...
Je leert daarbij overigens veel als je ook op de judoforums de juiste vragen stelt (en ook nog de goede antwoorden krijgt). Judoka leren op de mat, coaches leren van de judoka en van elkaar.
Kortom, een geweldige en totaal nieuwe ervaring.
Judofoto's maken
Tegelijk kon ik op een andere mat judovrienden bezig zien. Gelukkig waren niet alle partijen tegelijk, zodat er ook nog wat foto's konden worden gemaakt. Dat blijft een leuke hobby en naarmate je meer gevoel voor je camera krijgt (en de software om raw-foto's te bewerken) is het fotograferen van bewegende beelden steeds leuker. Ook dat is een kwestie van duizenden uchi-komi met de ontspanknop en je muis...!
Dit was naar mijn idee mijn beste actiefoto van de dag (klik op het plaatje voor een vergroting):
O ja, dit is dus Ruben van der Steen die niet als kampioen binnenkwam, wel een paar kampioenen versloeg en dus als (bijna) kampioen de zaal verliet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten