Afgelopen zaterdag was er in onze sportschool een huldigingsavond voor alle kampioenen die het laatste jaar goed gepresteerd hebben op de mat. Ik was er (uiteraard) ook aanwezig. Als je van alles doet in een sportschool, ben je er bij als er feest is, en de vrijwilligers ook een beetje in het zonnetje worden gezet. Aan de andere kant ben ik niet zo van de nadruk op wedstrijdprestaties alleen. Want je kunt pech en geluk hebben, en ook judoka die geen medaille winnen, kunnen echte winnaars zijn. Soms zit een overwinning aan de binnenkant. Meestal misschien wel. Waar kun je trots op zijn? Dat je ergens voor kunt staan, en je ergens keihard voor hebt gewerkt. Motivatie ook als je het eigenlijk misschien niet zomaar had gekund. Een geboren winnaar hoeft niet trots te zijn op prestaties, maar een verliezer die een klein stapje vooruit gaat, die wint pas écht. Zo kijk ik er tegenaan tenminste.
Het goede van onze sportschool is, dat daar een Eddie rondloopt die juist dát in iedereen naar boven haalt. Een G-judoka die na lang oefenen een o soto gari goed kan maken, maar die vooral niet meer bang is voor zichzelf, is waarschijnlijk een grotere kanjer dan een nationaal kampioen. Zoiets. Dat is judo ten voeten uit. Jita kyoei: geluk en wederzijdse hulp om vooruit te komen. Dat is de grootste hulde waard.
Persoonlijk weet ik ook héél goed wat dit betekent. Daarom kan ik misschien ook goed aanvoelen wat de reden is waarom onze sportschool zo goed presteert op alle terreinen. De kampioenen worden gemotiveerd, maar ook de eenvoudige mensen die op mat niet zoveel voorstellen misschien, maar die zich er goed voelen met een steun in de rug, motivatie met soms een schop onder je achterste. Positief zijn, en het worden als je het nog niet bent.
Aangezien ik al enige tijd af en toe een penseel in mijn hand houd, vond ik het wel een goed idee om Eddie mijn dank uit te spreken in de vorm van een schilderij. De stichter van het judo... Jigoro Kano, een blijvende inspiratie voor judoka, om altijd te blijven kijken naar wat we voor elkaar kunnen betekenen, zonder onze energie te verspillen. Hulde!
Liam in Alkmaar
Ondertussen was onze Australische gast in Alkmaar om te knokken. Na de lange afvalrace werd Liam uiteindelijk de grote winnaar in zijn klasse -60. Jazeker, hij heeft het gehaald. 59,7 met t-shirt aan. Na een vrijloot in de eerste ronde, versloeg hij een andere afvaljongen (Tyron Pijloo) met yuko, daarna Bram Lichtenberg uit Arnhem met wazari, en in de finale uiteindelijk de Zweed Andreas Lindqvist met ippon. Hulde! Als de youtubes klaar zijn, komen ze hieronder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten