Na onze judogroep traint er een jujutsu-groep, met heel wat jonge kerels. Of het daar aan ligt, weet ik niet. Maar vaak klinken er uit de dojo stampende beats terwijl ik me nog sta om te kleden. Dan doen ze warming up met muziek. Hmmm.... past dat wel in een dojo???
Ik zou van nature geneigd zijn te zeggen: "Nee, judo is een meer bezonnen wijze van trainen, een keiko. Geen beats dus."
Toch is het opwarmen met muziek niet zo modern als we zouden denken. Al in 1928 (!) begon men in Japan met (ラジオ体操 rajio taisō, lettelijk: "radio oefeningen") Het hele idee was overigens Amerikaans, want daar begonnen ze al begin jaren 20 daarmee. 's Morgens vroeg werden de soldaten fit gemaakt door via de radio muziek te laten horen tijdens 'ochtendgymnastiek', de taiso. In Japan werd het razend populair tot het eind van de Tweede Wereldoorlog, want het had natuurlijk onder keizer Hirohito een militair-nationalistisch tintje gekregen. En dus werd het door diezelfde Amerikanen weer verboden.
Toch hadden die Amerikanen en Japanners wel een punt. Als we bij aikido een taiso deden, was dat een redelijk saaie oefening. Heel erg passend bij aikido om dat bijna in een soort heilige stilte te doen om zo je ki los te maken of zo. Bij judo zijn de warming-ups niet spannender overigens. We snappen waarom we de spieren los maken, maar leuk? Tsja. Ik snap best dat men dat op een lekker muziekje véél leuker gaat vinden.
Het verschil met toen (1928) en nu (2014) is uiteraard wel, dat men destijds de radio aanzette om het moreel van de mannen op te beuren. Tegenwoordig is het als uitvloeisel van de moderne fitness-business gewoon geworden om bij alle oefeningen keiharde muziek te spelen, want dat is 'leuk'. Tegenwoordig moet alles 'leuk' zijn en wat 'saai' is, is niet goed. Tsja.
Erg modern is het model dus niet. Alleen de mentaliteit waarmee het beleefd wordt, is modern. En hoe dan ook: het is niet tegen de geest van de Japanse lichamelijke opvoeding. Want daar komt het dus bijna vandaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten