Sommige judoka zijn bang om te vallen of te verliezen. Natuurlijk, voor je eigen zelfbeeld is het mooier om succesvol te zijn en wedstrijden winnen is 'lekker' en ook in randori gaat niemand graag op zijn rug. Of?
Jazeker, als je wint ben je gelukkig, zegt de spreuk hier naast.
Desondanks val ik graag en verlies ik ook graag in een randori. Ik heb op dit weblog al heel vaak gezegd dat ik graag uke ben. Niet omdat verliezen leuk is, of dat ik het zelfbeeld van een 'loser' zou willen laten bevestigen. Haha in het alledaagse leven weet ik echt wel wat ik waard ben en er zijn best wat mensen die er wel eens over vallen dat ik me op geen enkele manier in de hoek laat drukken als het om iets belangrijks gaat. De eerste die me verwijt dat ik geen ruggengraat heb, moet ik nog tegenkomen...
Toch heb ik in mijn leven heel vaak deuken opgelopen, en ben ik vaker vernederd dan me lief is. Dat is niet iets om over uit te wijden op een weblog, maar voel ik me daarom een loser? Zeker, ik ben heel vaak niet happy geweest. Maar zou ik het hebben willen missen? Nee, want het lijden is de grootste opvoeder van de mensheid - heeft eens een wijze gezegd. Nee, want vallen en verliezen maakt je wijzer, is zó leerzaam! Als mensen nu vinden dat ik mentaal sterk ben, vind ik die complimentjes best leuk, maar.... denk ik dan... ik zal er maar niet bij vertellen hoe dat zo gekomen is. Door héél veel vallen, héél veel opstaan, héél hard doorknokken. Heel veel... verliezen.
Zelfs Jezus heeft het gezegd: wie zijn leven wil winnen, moet het eerst durven verliezen. Hoe waar!
Daarom heb ik nooit risico's vermeden. Wie niks waagt, zal niks winnen. Jazeker, als ik op de mat stap tegen iemand die goed is, dan weet ik dat ik onder kan komen liggen. Toch ga ik dan niet staan afhouden om het risico van een worp door hem te vermijden. Integendeel. Heerlijk om te vliegen hoor. Ik lijd er niet van en elke keer dat ik weer opsta ben ik gelukkiger dan als ik heb geworpen. Hoe vaker je dat hebt gedaan, hoe meer je dat hebt leren waarderen, hoe dankbaarder je wordt als een ander je eens lekker laat knallen op de mat en hoe minder bang je bent om het risico te nemen.
Zo is het met heel ons leven. Elke keer als het leven ons werpt en schijnbaar controleert, of zelfs klemt, of pijn doet, of ons bijna bewusteloos wurgt, leren we dat we leven! Het is me al vaak gebeurd. Het gekke is dat ik er een hoop levenservaring mee heb opgebouwd. Ik zal het overleven! Ik ga door, na elke val. Want ook die zal ik overleven! Niemand krijgt mij er definitief onder. Laat het maar komen zoals het komt. Daarmee wordt je jû naar het leven, ongrijpbaar als water. Is dat die wijsheid waar de spreuk het over heeft?
Ik wens je veel verlies op de mat. Sta op en het zal je helpen om het leven met al zijn gemene risico's aan te kunnen. Je zult er alleen maar van kunnen leren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten