Teddy Riner vocht voor eigen publiek. Hij is een fransman, maar vooral ook een vechter. In de finale +100 versloeg hij de Japanner Daiki Kamikawa met wazari-awasete-ippon na een succesvolle houdgreep. Tot zover het gewone judonieuws.
Maar wat meneer Riner daarna presteerde, is echt een dieptepunt voor het judo.
Hij staat op, gaat als een triomferende puber richting het scorebord en daar staan wijzen naar de score van zijn tegenstander. Wat bedoelt hij? 'Kijk eens, ik heb het gemaakt'. In het gunstigste geval. Maar hij wijst op 4:01 in de video duidelijk naar de nul van de Japanner, zie de screenshot op de onderstaande feauteau.
Voor en na het afgroeten staat Riner zijn adrenaline af te reageren in woeste vechtgebaren, het publiek ophitsend nog harder te gillen, en zijn eigen ego te etaleren.
De hele judowereld spreekt schande van Riner's gedrag, zelfs de commentaarstem van het toernooi, duidelijk te horen op het einde van de video. Bekijk het zelf op de bijgaande clip (vanaf 2:10) en lees ook de commentaren op youtube en het judoforum, die liegen er niet om.
Ik zelf trek bij dit gedrag een streep. Ik zou het gepast hebben gevonden als de EJU scheidsrechters alsnog hansokumake hadden gegeven voor deze schending van de 'spirit of judo'. Met het niet-respecteren van de tegenstander (die we gewoonlijk 'partner' noemen in judo) heeft Riner een grens overschreden. Dat deze man het judo-idool kan zijn voor zoveel Fransen, is het slechtste signaal dat men kan afgeven. Judo is een weg van opvoeding, fysiek, intellectueel en moreel. Judo zou de Fransen (en de wereld) moeten leren hoe we met elkaar omgaan. Niet als tegenstanders, maar als vrienden. Dan mag je best een keer hard 'yes' roepen als je wint, of je duimen omhoog steken - dat is goed voor je zelfvertrouwen als je 15 of 16 bent - maar niet op dit internationaal niveau. Een wedstrijdstadion bij een Grand Slam hoeft echt niet sacraal en sereen als een kerk te zijn, maar nu maakt men er een Collosseum van, een arena, waar alleen de duimen naar boven of beneden er nog aan ontbreken om de idee van een gladiatorengevecht compleet te maken.
Hier zien we ook de onoverbrugbare kloof opdoemen tussen judo als weg van respect, een vriendelijke sport zo we willen, en aan de andere kant de harde wereld van de Mixed Martial Arts en K1 gevechten. Judo is geen vechtsport zoals de anderen. Teddy Riner kan een grote carrière tegemoet zien in de kooien van K1 in Japan. Ja, ook Japan is vaak los van haar wortels, of zo je wilt, terug in de tijd van de harde jujutsu-vechters voor de geboorte van Jigoro Kano.
Je overwinning in shiai vier je bescheiden. Want de grootste overwinning is die op jezelf, zou Kano zeggen.
"Een egocentrische mentaliteit is nooit aanvaardbaar." (Kyuzo Mifune)
"Als je wint, schep niet op over je overwinning. Als je verliest, word dan niet ontmoedigd." (Jigoro Kano)
"Het is niet belangrijk om beter te zijn dan iemand anders, maar om beter te zijn dan gisteren." (Jigoro Kano)
Riner heeft nog veel te leren, en de Fransen die hem toejuichen hebben ook bijles nodig. En als meneer dat niet wil leren, doet hij de judowereld een groot plezier om zijn energie verder te besteden aan iets anders dan judo. Er zijn prima alternatieven.
Een paar partijen eerder liet hij al een houdgreep glippen. Duidelijk omdat hij met een worp wilde winnen. Die Fransen wordne beesten zodra hij de mat op stapt!
BeantwoordenVerwijderen