zaterdag 26 maart 2011

Nage no kata (10) Een stripverhaal

Dick Schilder uit Velp (gestorven 2004) was een ouderwetse sensei, zo heb ik van een van zijn leerlingen begrepen. Degelijk, karaktervol, alternatief. Hij wist echter wel wat judo was. Niet alleen technisch, maar ook educatief.
Bij toeval (wat is toevallig voor iemand die redelijk gepassioneerd over judo is?) kwam ik op Marktplaats een boekje tegen van zijn hand. Meteen gekocht uiteraard. Een stripboekje over Nage no Kata, 48 bladzijden. Een privé-uitgave van de auteur uit 1986. Goed, de tekeningen ben ik al eens eerder tegengekomen... die zijn geen Nederlands fabrikaat. Maar dat maakt niet uit. Wie zoveel hart heeft voor kata dat hij een boekje zelf uitgeeft...
Schilder was een sensei die wist dat kata “een fundamenteel belang en een onmisbare basis” vormen. Hij wist echter ook dat al vanaf het begin judoka een zekere weerstand tegen kata ontwikkelden, aangezien randori en ravotten natuurlijk ‘leuker’ is. Ik citeer:
Sommige leerlingen tonen wel eens te weinig ijver om te leren en het nage no kata te oefenen; het wordt door hun als een saaie en overbodige oefening beschouwd. Toch heeft Jigoro Kano, de grondlegger van het judo, bijgestaan door zijn beste leerlingen, gesteld dat het nut van kata niet voor discussie vatbaar is, en hij raadt juist aan om vaak te oefenen.
Met daarbij dan een leuk plaatje van drie jonge judoka die van de mat vluchten als de sensei zegt “Kom judoka, we gaan nu kata oefenen”.

Toch heeft Schilder uitstekend begrepen dat judo vooral opvoeding is, en daarom een eigentijdse vorm verzonnen om jongeren die over hun zwarte band dromen, kata bij te brengen. Eigentijds, in die tijd - 25 jaar geleden. Nu moet je er misschien een 3D-game van maken (uitdaging: wie gaat dat doen?) om jongeren te prikkelen. Toch bewonder ik de opvoedkundige waarde van het boekje. En ik vind het knap dat de technische uitleg ook in alle strip-beknoptheid nog goed blijkt te kloppen ook! Als basis mis je eigenlijk niks. Goed, Otaki en Draeger geven veel meer uitleg, maar wees eerlijk: alleen de echte diehards in het judo nemen dat handboek erbij. Helaas hoor, maar het is de realiteit.

Het is jammer dat het boekje van Schilder niet meer in de handel is. Antiquarisch duikt het nog wel eens op, en dan is het een absolute aanrader!

Hieronder: een bladzijde uit het boekje: Uki Goshi.

1 opmerking:

  1. In de jaren 1973 tot en met eind jaren 70 heb ik mogen genieten van de lessen van Dick Schilder in zijn Judo Instituut Judokwai Velp aan de Heemskerklaan nr 54. Tweemaal in de week op het brommertje van Dieren naar Velp. In de zomervakanties helpen het instituut verbouwen. Geweldige herinneringen aan een bijzonder mooie tijd. Traditioneel, maar toch zijn tijd vooruit. Dat was Dick Schilder

    BeantwoordenVerwijderen