Twee keer schreef ik op dit weblog al over Isao Okano, op 13 april 2010 een fundamenteel interview 'het hedendaagse judo zal geen meesters voortbrengen' en op 18 maart vorig jaar een tweede interview met deze grote Japanse judoka.
Vanmorgen keek ik met mijn sensei naar onderstaande video, waarover hij laaiend enthousiast was. Hij heeft getraind in Japan onder Okano, en alle het goede wat hij geleerd heeft, kwam weer boven. Een soepele en dynamische stijl, alles ontspannen en met een brede lach... waar is dit judo gebleven? Hij zou het in onze dojo maar wat graag willen oefenen. Inspirerend dus.
Beginnend met een heerlijke taiso, judo in een ruimzittend judogi (waar Okano ook altijd voor pleit!) en vervolgens uchikomi en randori met vloeiende bewegingen, bijna de golven van Hirano... hmmm...
Als je de interviews nog niet gelezen hebt overigens, doen! Via het label 'Okano' gemakkelijk te vinden op dit blog!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Je zou toch denken... dat in ZIJN dojo het jouw Sensei is die bepaalt WAT en HOE er wordt getraind....
BeantwoordenVerwijderenWaar komt toch die lijdzame onderwerping aan de status quo vandaan? Het komt zo fatalistisch over?
Het judo zoals jij dat in deze blogpost definieeert, is zoals ik het judo ken. Inderdaad, met ruime gi en soepelheid van lijf en geest, met honger naar kennis. Maar kennis en vaardigheid kunnen alleen ontstaan in een fase van ontspanning. Zonder ontspanning is er geen vooruitgang. Er moet Rust in de geest heersen om nieuwe ontdekkingen te kunnen doen.
En de "Verwondering" zoals je die in een vorige blogposts noemde.. is de brandstof voor deze tocht!