Dex Elmont zou precies kunnen uitleggen hoe deze techniek op de grond in elkaar zit, want hij verloor er uiteindelijk een belangrijk toernooi mee, en wel met twee keer dezelfde kanteltechniek...
Net als in het blog van twee weken geleden, gaat het om een kanteltechniek waarbij het vastgrijpen van de band belangrijk is. Uke zit immers op handen en knieën en daagt tori dus uit om mooi te kantelen. Uke's balans in die positie is best stevig, als hij controle kan houden over zijn vier steunpunten (zie blogje van vorige week) kan hij in een wedstrijd wel tot een matte komen. Maar dat is niet leuk natuurlijk. We winnen liever met techniek dan scheidsrechters, of niet dan?
Hoe krijg je een uke die stevig zit, nou omgerold? Óf je sloopt zijn steunpunten, zoals Mark Huizinga doet, óf je laat hem rollen omdat de druk van jouw eigen steunpunt(en) groter is dan die van hem. En dat is waar deze techniek om gaat, steeds opnieuw.
Uke wordt stevig vastgedrukt, en bij de band gecontroleerd. De vrije hand van tori grijpt heel diep in de jas van uke en dan komt de kantelbeweging dus vooral vanuit de benen, terwijl de handen controleren. Wat deze techniek mijns inziens niet mooi doet, is dat met de kantelbeweging het been van tori normaal altijd gegijzeld wordt, waardoor een extra ontsnapping nodig blijft. Dat is wat zwak. Maar de ontsnapping daaruit is weer sterk. Een prachtige kata-gatame achtige controle van uke's hoofd met dus dáár een enorm sterk steunpunt, en vervolgens een mooie brug op twee sterke benen, én de snelle heupbeweging. In principe zou tori's been zo los moeten komen. De tegenstander van Elmont lukte dat laatste de eerste keer niet, de tweede keer wel.
Desondanks een leuke techniek, denk ik zo, en ook goed uitgelegd door de Australische instructeurs. Voor wie Engels verstaat althans...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten