Toshiro Daigo-Sensei, 10e dan en hoofdinstructeur in de Kodokan, schrijver van de beste handboeken van dit moment, was op 3 november jl. in Cremona (Italie) om een clinic te geven en daarvan verschijnen nu op Youtube filmpjes.
Je moet het geluid wel hard zetten om de instructie met Engelse vertaling te kunnen horen (en dan knalt uke niet alleen op de mat maar ook uit je boxen) maar dan hoor je technische instructies van één van de grootste judomeesters van het moment.
Uki otoshi:
Kata seoi nage: niet ingesloten, maar wel hier
Kata Guruma:
koshi waza:
Is het indrukwekkend? Hmmm... het is interessant en de moeite waard om eens te zien. Wij danken budoitaly voor het delen van de lessen, maar eerlijk gezegd ben ik blij dat ik er niet voor naar Italie ben gereisd. Zoveel nieuws horen we nu ook weer niet - ik was al geen slaaf van de Kodokan-dvd en dat ik daarmee goed zit, wordt wel bevestigd ja.
Drommen mensen zijn er ook niet op afgekomen, zo te zien. Dat zegt wel iets... net als de hele sfeer van de dojo. Ik zie ik zie wat ik overal al zie: judoka staan te kijken met de armen over elkaar. Er is geroezemoes, met alle respect: qua sfeer is het niet anders dan bij de gemiddelde instructie voor automonteur. Ik snap wel dat moderne judoka dit soort lessen niet stil in seiza bijwonen, in Amsterdam was het eind augustus net zo, maar...
Waarschijnlijk leef ik op een grote roze wolk met veel aikido-sfeer.
Zaterdag ga ik in Gilze eens kijken bij de kata kampioenschappen voor Zuid Nederland. Ik ben geen competitieman, en heb na alle discussies op de forums over de (on)wenselijkheid van kata-wedstrijden best een afwachtende houding. We zullen zien, ik ga het meemaken. Een verslag volgt vast en zeker op dit weblog, en ik neem de DSR camera mee, dus verwacht ook een fotoserie. Stay tuned.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik wil er graag 2 dingen over kwijt:
BeantwoordenVerwijderen1) Het is eigenlijk héél simpel: de ware kracht van het judo zit niet in de techniek, maar in de groei die je persoon doormaakt als je de techniek oefent op de diverse manieren die het judo je biedt. De jacht op "technische geheimen" is dus "futile" zoals dat heet.
2) Ik vindt het gedrag in de dojo ronduit beschamend. Ik heb trainingen meegemaakt van Hirano Tokio Sensei, en ik kan je verzekeren dat de houding van de aanwezigen daar héél anders was. Dat moet van BINNENUIT komen. Je moet dat VOELEN als judoka, dat Respect. Dat gevoel moet zo sterk zijn dat je het gaat uitstralen in je eigen gedrag. Nederigheid oefenen is "ons ding" niet meer. Wij trekken liever een grote scheur open en vinden ons allemaal geweldig. Het is mij een raadsel hoe dit soort Sensei het nog volhouden onder deze omstandigheden gemotiveerd te blijven. Dit is één van de grootste traditionele judoka van onze planeet. Daar ga je niet als jan xxx met je armen over elkaar bij staan kijken. Als de uwagi zakken had gehad hadden ze ongetwijfeld met de handen in de zakken gestaan. Als het MIJN leerlingen waren geweest had ik ze ter plekke onder hun achterwerk geschopt, zoals mijn eigen Sensei vroeger ook met gemak deed. Maar ja. Tijden zijn veranderd. Wat blijft over?
Binnenkort volgt wellicht nog een filmpje van de pauze tijdens deze clinic - op zijn Italiaans: "mangiare un panino sul tatami". Lol. Ahum. Niet-lol.
BeantwoordenVerwijderenIk weet dat in de aikido-dojo waar ik naar toe ging voor mijn ziekte, tijdens de instructie iedereen stil was en vooraf het commando was, dat we in seiza aan de matrand gingen zitten. Wat is daar eigenlijk mis mee?