Cliché maar wel leuk (1)

We kunnen er een kwizz van maken met de wereldberoemde koetjesreep voor de winnaar. Vraag: hoeveel 'Martial arts cliches' zitten er in deze één minuut zevenenveertig seconden? LOL.

Toch zijn een paar uitspraken in deze Bruce-Lee-klassieker natuurlijk geen onzin, nog steeds niet. En het joch dat steeds een tik krijgt was in 1973 nog geen probleem, maar o wee de de sensei die nu de principes er in wil koppen.

1) Bij elke aanval gaat het om de emotionele inhoud, niet de woede en agressie. Helemaal waar. Elke aanval moet een echte interactie tussen tori en uke teweegbrengen en dat kan niet zonder betrokkenheid en een werkelijke aanval. Maar woede en agressie doden de beheersing, en maken je ongeconcentreerd.

2) "It is like a finga, pointing a way to da moon." Daarin zegt de sensei wat ik op 29 januari ook zei in mijn blog over Metsuke. Focus je blik, maar zie alles. Als je kijkt naar de vinger die naar de maan wijst, mis je het hele universum er om heen.

3) "Dont think, fééél!" Dat is bij judo en aikido ook belangrijk. Ik merk dat bij mijn aikido-oefeningen, en judoka hebben dat bij kata heel vaak. Zolang je steeds nadenkt bij wat je doet, stapjes zetten en zo, heb je er nauwelijks gevoel bij en stroomt je energie niet vrij vanuit je hara. Hoofd en onderbuik zijn twee verschillende locaties.

4) Kijk de ander aan. Bij judo en aikido leren we dat ook voortdurend. Het is niet om het even waar je je ogen op richt. En zeker in aikido wordt steeds geoefend tegen een mogelijke 'tegenaanval' (die niet komt omdat het kata is) maar het is natuurlijk wél juist.

Ik zal er aan proberen te denken bij de training vanavond. Oh nee, meteen fout... Niet denken. Voelen! Whaha!