Zóó sterk allemaal...

De laatste tijd zoek ik bij mijn fitness-oefeningen aardig de grenzen op. Natuurlijk, ik moet sterker worden, zeker in de benen. Natuurlijk, als er geen balans is tussen bijvoorbeeld de benen en de rest van mijn lijf, ga ik bij een aantal worpen compenseren in mijn rug en dan ben ik verder van huis - niet tillen, maar je hele lichaam oprichten in vloeiende beweging, het geheim van techniek 2 en 3 van het Naga no Kata...
Dus: gerichte fitness-training. Dat heeft een judoka nodig (vanaf een bepaalde leeftijd) naast het opbouwen van conditie. 'Cardio' en fitness horen bij elkaar: uithoudingsvermogen en kracht. Beide heb je nodig bij judo, meer dan bij aikido. Daar kun je ook goed zweten, maar als je bij aikido te veel kracht gebruikt, doe je iets niet goed natuurlijk. Bij judo éigenlijk ook niet, maar ja...

Judo is anders geworden. Judoka zijn tegenwoordig zó ontzettend sterk. Je moet wel meedoen met het 'krachtige gedoe', anders kom je er gewoon niet. Zelfs in een gewone rustige groep zoals die waar ik in train, kan de sensei hameren op zachtmoedig judo zonder te veel kracht, maar men doet dat gewoon, automatisch. We hebben er bovendien een paar bij met betonijzer in hun armen. Lekker om mee te randorieën... :S  Ik train om die reden nog liever met judoka die jonger en kleiner zijn, want als die dan zelf op volle kracht gaan vechten, houd ik nog wat over, kan ik het zelf zachtmoediger en soepeler houden. Al is mijn conditie qua cardio nu wel zo goed dat mijn volwassen partners meestal eerder uitgeput zijn dan ik, ik vind het zelf eigenlijk nog steeds niks. Niet prettig, die keiharde spieren.

Ik zie wel eens foto's zoals van bijgaande plaatjes, waarbij judoka op een training (ook in de open lucht) een compleet programma afwerken. Japanners doen dat al vanaf het begin, zelfs in de sneeuw. Militairen doen het ook. Onze club heeft voor de selectie op zaterdag ook zo'n programma. Lekker beulen. Je ziet aan de spieren hoe strak ze staan... nou ja, ik kan dat allemaal niet hoor, dat weet ik wel. Maar ik vraag me ook steeds vaker af hoe goed dit is. Laatst was er ook bij ons weer een judoka geblesseerd geraakt. Keihard er tegenaan. Welja. Dan scheuren die sterke spieren ook wel eens af, of worden overbelast of geforceerd. Is dat gezond? Ik weet het niet... 

Nog los van of het mij persoonlijk ligt, vraag ik me steeds vaker af, moet judo niet veel meer terug naar de zachtere bewegen, waarbij de strakke spieren soepel moeten worden gemaakt in plaats van harder, harder en harder? Ik weet het soms niet. Ik snap dat men mee moet in de 'strijd', zeker bij wedstrijden, maar gezondheid en balans is eigenlijk wel belangrijker dan winnen. En soepelheid en balans is de basis van judo. Of...?

Misschien moeten sommige wedstrijdjudoka ook eens een tijdje op aikido. Vinden ze vast niks aan, maar voor het gevoel voor souplesse zou het wel een idee zijn.