Kinderjudo (3) judo-wedstrijden

Liam in Schijndel 3-10-2010

Wat is de mentaliteit waarmee we kinderen opvoeden? Moeten we kinderen bij het sporten niet altijd "hun spel teruggeven" als volwassenen zelf te veel van de kinderen verlangen? Mitesco schudt nogal eens zijn hoofd als hij webpagina's van jonge judoka bekijkt. Nog geen twaalf jaar en al totaal gefocust op prijzen en winnen. Ach. Noem een kind van 10 jaar oud (die nog bijna niets begrepen kan hebben van judoprincipes) toch geen 'wedstrijdjudoka'. Laat een kind toch eerst groeien in spel, techniek en mentaliteit. Zet een kind niet aan de gewichtenmachine! (nog los van de vorige week genoemde fysiologische argumenten.) Belast een kind niet met een prestatiedrang die het nog niet aankan, zelfs niet als het kind zelf zegt dat te willen. Bescherm de kindertijd ! Anders gaat het doel van judo verloren en is de hele opvoeding tot judoka mislukt. En ze stoppen bijna allemaal - er zijn héél weinig kinderen mentaal zó sterk dat ze de onvermijdelijke verliezen met hun puberende geest aankunnen. Zeker als de sportschool ze niet begeleidt in echte judo-mentaliteit en ook nog het uitgaansleven lonkt.

Kortom: is het wel zo verstandig om te kiezen voor een wedstrijd-georienteerd judo? Wat voor judo houden we dan over? En hoe lang duurt de lol? Levenslang, zoals judo bedoeld is?

Een Amerikaans judoka (6^e dan) schrijft op latere leeftijd, met de ervaring van zijn rood-witte band, daarover:

Dit gaat over jonge kinderen (onder 11-12). Als het op wedstrijden aankomt, zijn wij Amerikanen typisch: we kennen maar twee gelegitimeerde posities; enthousiaste support en gekwalificeerde support.

De eerste visie behelst : hoe meer we kinderen trainen in rivaliteit, hoe beter. Competitie vormt het karakter en zorgt ervoor dat we uitblinken. Het tweede standpunt geeft toe dat onze samenleving vervreemd is door het idee dat je nummer één moet zijn, dat we kinderen te veel pushen om hard en snel te winnen, maar toch benadrukt men dat het gezond en prettig kan zijn als we het in de hand houden.

Ik zat jarenlang in de eerste groep. Toen ik echter zelf een kind kreeg, getrouwd was met een vrouw die afgestudeerd was in de kinderpsychologie en ontelbare uren had doorgebracht met het bestuderen van het onderwerp, kijkend naar onderzoeken vanuit de  psychologie, sociologie, educatie en andere disciplines, veranderde ik van standpunt. Ik denk dat geen van beide groepen heilzaam is voor jonge kinderen. De zinsnede "gezonde competitie" is eigenlijk een contradictio in terminis. Competitie betekent eigenlijk simpelweg dat een persoon succes heeft als een ander mislukt en op jonge leeftijd is die les niet nodig.

Wat wil je voor je kind? Ik denk dat je wilt dat ze een gezond zelfbewustzijn ontwikkelen en aanvaarden dat ze in wezen goede mensen zijn. Je wilt dat ze succesvol worden, het hoge niveau bereiken waartoe ze in staat zijn. Je wilt dat ze lieve en ondersteundende relaties aangaan en dat ze zich vermaken. Competitie is niet alleen onnodig om dat te bereiken, in feite ondermijnt het die idealen.

Wedstrijden zijn voor het zelfbeeld van kinderen wat suiker is voor tanden. De meeste mensen verliezen in competitieve ontmoetingen en het is duidelijk waarom dat twijfel schept in henzelf. Winnen bouwt geen karakter in een 7-jarige, het laat een kind slechts tijdelijk schitteren. Studies tonen aan dat gevoelens van eigenwaarde afhankelijk maakt van externe feedback-bronnen, ten gevolge van competitie. Je waarde wordt wat je gepresteerd hebt. Of erger: de eigenwaarde van je kind wordt evenredig aan het aantal mensen dat je hebt verslagen.

Ik deelde deze mening op een clinic voor coaches niet zolange geleden en terwijl de meesten daarmee instemden, was er toch één judoleraar die benadrukte hoe noodzakelijk het was voor zijn 9-jaar oude zoon om meervoudig nationaal kampioen te worden. Ik vroeg later hoe het kind zich voelde wanneer hij verloor en zijn antwoord was: "teleurgesteld en beschaamd". Stel je voor! Een negenjarige die zich schaamt omdat hij een judo toernooi heeft verloren! Nog een keer: wat is nou de les?

Dat wil allemaal niet zeggen dat kinderen geen discipline en volharding moeten leren, dat ze niet aangemoedigd moeten worden om succes te hebben en zelfs tegenslagen moeten leren verduren. Maar dat betekent niet dat ze noodzakelijkerwijs moeten winnen of verliezen -- dat is, om andere kinderen te verslaan en bezorgd te moeten zijn dat we worden verslagen. Jonge kinderen hebben succes ondanks competitie, niet vanwege dat. De meesten van ons werden opgevoed om te geloven dat we onze beste prestatie leveren als we in een race zijn; dat we zonder competitie allemaal dik, lui en middelmatig zouden worden. Een geloof dat nooit echt onderbouwd is.

Uiteraard kan niet iedereen een toernooi winnen. Als één kind wint, kan een ander het niet. Dat betekent dat elk kind onvermijdelijk een ander gaat zien als een obstakel op de weg naar zijn eigen succes. Dat is de les die een jong kind leert in shiai, niet hoe hij een ippon moet scoren of een waza-ari. Competitie kan er ook toe leiden dat jonge kinderen jaloers worden op de winnaars, om neer te kijken op verliezers en wantrouwig te worden naar andere jonge kinderen.

Jonge kinderen kunnen ook profiteren van judo. Het is een goede oefening, lichamelijke vaardigheden kunnen worden aangeleerd, alsmede lessen in discipline. Dit alles kan worden bereikt zonder shiai op een jonge leeftijd. Als een jong kind echt naar een shiai wil gaan, zou ik het niet ontmoedigen, maar wel de ouders willen waarschuwen voor de valkuilen en ik zou een leerling nooit pushen om deel te nemen. Maar als ze eenmaal 12 zijn, zou ik het ze aanraden. Jazeker, ik heb nationale kampioenen onder de twaalf voortgebracht en de meesten van hen hielden ermee op toen ze tieners waren. Judo op een jonge leeftijd moet een positieve, plezierige leerervaring zijn. Er is geen noodzaak om de druk van shiai op de schouders van een achtjarige te leggen. Ouders die hun kind wakker maken als de nacht net voorbij us, om ze in te schrijven en te laten wegen en ze dan misschien twee wedstrijden van elk tien seconden te laten doen...winnen of verliezen en hoe veel judo werd er vandaag geleerd? Ik denk dat in plaats van een jonge judoka dat aan te doen, dat de tijd niet beter besteed zou kunnen worden aan een clinic van 4 of 6 uur bestemd voor kinderen? Juist op het niveau van plaatselijke, regionale, provinciale en nationale niveau's zie ik meer nadruk op shiai voor kleine kinderen, dan op kampen of clinics. Ik snap dat niet.

Ik houd van shiai. Ik heb gevochten op een extreem hoog niveau. Ik heb genoten van de kick van shiai toen ik volwassen was. Ik voelde de druk, jazeker. Maar toen ik als tiener begon (voor het eerst) in reguliere toernooien, was ik beter toegerust om te kunnen omgaan met die druk dan een zevenjarige zou kunnen.

Makoto Judo Forum 16-12-2008

Waarschijnlijk slaat hij daarmee de spijker op zijn kop. Het mag heel veel ouders en jonge judoka aan het denken zetten. Niet om alle wedstrijden weg te doen, maar wel om er bewuster op te letten of het voor het kind goed is. Uiteindelijk is dat de doelstelling van alle opvoedingsmethoden: wat leert het kind...of niet?

Helaas laten kinderen onderling nogal eens het verfoeide gedrag zien. Kijk op de dagen rond een belangrijk Nederlands toernooi vooral niet naar de commentaren op de webpagina van Judogalery4all. Schelden, bespotten, insinueren. Wat is dat? Onsportiviteit? Dat ook. Ook afgunst. En daarmee precies de verkeerde mentaliteit om shiai te doen. De kinderen die daar schrijven over anderen laten zien dat zij in ieder geval niet rijp zijn om toernooien te doen...

En áls een kind dan goed presteert, zijn er maar weinigen die zo verstandig zijn als de vader van een jonge medaillewinnaar op een landelijk toernooi begin 2009, als hij schrijft :

Al de opmerkingen welke ik gelezen heb over 1e jaars judoka's zijn natuurlijk leuk, echter vooral bij de -15 praten we over jongens en meisjes van 11 jaar die m.i. vooral lol in hun sport moeten beleven. Dat sommigen nu een prijs op zo'n mooi toernooi winnen wil niet zeggen dat zij de beste zijn. Op een volgend toernooi kunnen die rollen weer omgedraaid zijn. Het belangrijkste is dat de stimulans die van dit soort evenementen uitgaat de kinderen stimuleert in het beoefenen van hun mooie sport het Judo en er voor zorgt dat ze lekker in het leven staan en er eventueel nog vrienden aan overhouden ook want tegenstanders op de tatami wil niet zeggen dat dat daarbuiten ook zo moet zijn. 

(Eric op JG4all 12 januari)

Met die mentaliteit kun je een kind wel leren met toernooien om te gaan! Alléén met díe mentaliteit, zouden wij mogen zeggen...

Om positief te blijven, citeren we nog een keer Mike Hanon (Judoforum 9-2-2009)

Mag ik vragen hoe kinderen van 12-15 jaar al 'ervaren wedstrijdjudoka' kunnen zijn? Op die leeftijd is wat alle kinderen moeten doen in de eerste plaats plezier hebben en terwijl ze dat hebben zoveel mogelijk leren over de fundamenten als mogelijk. Experimenteer met kata en leer de gokyo van A tot Z met al de renraku, en kaeshi die er mogelijk zijn.

Kinderen zijn geboren met de vergunning om het leven te genieten en die vormingsperiode in het judo kan niet worden ingehaald. De geest en de principes die je het kind leert in de eerste paar jaren zijn de hoekstenen voor hun toekomstig judo en misschien heel hun leven. Geen enkel kind van 12 moet 'ervaren' zijn in wedstrijden. Ze moeten ervaren zijn in club judo en plezier hebben in uitwisselingen tussen clubs met een overvloed aan randori, vrij van druk. Laat de pupillen groeien in judo en maak hun judo niet tot een win-spelletje van scorebord judo wat niets betekent voor hun toekomst.
Bouw feestjes met kerstmis en pasen en organiseer een barbecue in de zomer en maak je dojo tot een family en zo zal een kind groeien om een aardig en evenwichtig persoon te worden. Evenwichtige judoka komen van evenwichtige clubs.
Als je echt gemotiveerde leerlingen hebt, leer ze kata, kime no kata en geef ze diploma's bij gelegenheid. Ze kunnen best positieve onderscheidingstekenen krijgen in het judo zonder te moeten leren vanaf de eerste dag de winnen door te scoren is waar het bij judo om gaat. Zie je mijn punt? Shiai en kampioenschappen zijn geweldig en een must om iemands judo-opleiding af te ronden, maar eerst moeten ze leren wat er aan voorafgaat.