Voorover vallen

Bij de ukemi training, die enorm belangrijk is en in geen enkele judoles zou mogen ontbreken, is er één val die mij heel zwaar valt: de mae-ukemi. Voorover vallen als een plank, en zorgen dat je niet op je gezicht gaat. Mijn zware lichaam heeft er fysiek al moeite mee, maar ik heb er zo ook mijn gedachten over.

Het is een noodzakelijk kwaad. Je kunt als judoka bij een enkele worp worden uitgetild en voorover gaan. Je kunt struikelen, en dan moet je de val kunnen opvangen. Maar verder? Wanneer gebruik je die concreet bij een worp? Liefst nooit!

De mae-ukemi is de enige ukemi-vorm waarbij het lichaam niet rolt. De variaties daarop, de mae-mawari-ukemi zijn allemaal varianten waarbij de voorovervallende beweging met een rol wordt afgeleid, hetzij als een zempo kaiten of een zijwaarts rollen. Als dat kán, is dat sowieso beter vanwege de val-energie die wordt afgeleid door het hele lichaam. 

Waarom werpen we gewoonlijk iemand niet voorover, maar eigenlijk altijd zijwaarts of op de rug? Omdat het lichaam heel goed kan buigen, met een ronde kattenrug, maar niet zo goed tegen overstrekking van de rug naar de andere kant kan. En omdat het beroemde 'kin op de borst' ook betekent dat het hoofd en de nek goed worden beschermd bij een rolbeweging. Bij een voorwaartse val moet het lichaam alle zeilen bijzetten om hoofd, nek en ruggengraat te beschermen. Hoewel plaatjes en filmpjes anders suggereren, kan het ook wel verstandig zijn om het hoofd in de valbeweging zo te draaien dat je nooit letterlijk op je snuit valt. En daarom háát ik die manier van valbreken eigenlijk. En als je in randori of wedstrijd op die manier geworpen zou worden met veel kracht, kan je partner je niet goed opvangen door aan de mouw te trekken, en o wee als hij op je zou vallen, dan is het risico op een blessure aan de rug of nek niet denkbeeldig.

Dus... echt een noodzakelijk kwaad, deze plank-achtige val. Het moet, omdat het kan gebeuren, maar het is een val die je normaal wilt vermijden. Als je kúnt rollen, rol!