Echte judoka in hart en nieren houden van Japan. Ook ik vind de Japanse cultuur zeer interessant, sowieso heeft de wijsheid uit het Verre Oosten iets. Kunnen we wat van leren.
Toch is het in Japan ook niet alleen bamboegeur en manenschijn. Japan doet het bovengemiddeld goed bij internationaal wedstrijdjudo, maar nu vandaag blijkt, dat het opvoedingsideaal van Jigoro Kano een béééétje (ahum) op de achtergrond geraakt bij een paar Olympische coaches.
Met grote schaamte buigt de directeur van de All Japan Judo Federation, Koshi Onozawa, zijn hoofd toen hij moest toegeven dat coach Ryuji Sonoda de Olympische dames niet alleen judotraining gaf, maar ook een pak slaag gaf, soms ook met bamboe zwaarden. Au.
Nu heeft Japan een andere cultuur als het gaat om fysieke hardheid. Dat kunnen wij westerlingen niet begrijpen. Wij worden al rillerig als we denken aan een echte Kangeiko (midwinter judo training in de sneeuw) en zulke ontberingen waren altijd al onderdeel van het programma. Maar ja, zelfs voor Japanners is het afranselen van vrouwen niet OK.
We hebben soms iets te veel de prestaties voor ogen bij het moderne judo, en vergeten dat judo niet alleen fysieke training is, maar ook intellectuele en morele opvoeding in de geest van jita kyoei. Waarbij uiteraard fysieke mishandeling en mensen onder druk zetten door geweld, niet aan de orde zou mogen zijn.
Schandalen doen het judo geen goed, maar zoals met alles, moet het judo er van leren. Laten we met dit soort artikelen in de spiegel kijken, en ook voor ons eigen wedstrijdjudo altijd de juiste maat zoeken. Balans. Het is zó judo! Balans in wat we willen bereiken, en de middelen die we mogen toepassen. En de mate waarin we de persoon van de ander centraal kunnen en willen stellen. Zeker in onze landen is een persoon méér dan onderdeel van een systeem. Laten we daarom Japan op die punten niet idealiseren... en alleen datgene navolgen wat leidt tot meer geluk voor allen. Jita Kyoei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten