Kogi en mondo in de praktijk

Afgelopen zaterdag zat ik mitori geiko te doen in Waalre, waar mijn jongste neefje van zeven de judodraad weer oppakte waar hij gebleven was: met een gele slip aan zijn witte band. Het manneke had er zich de hele week op verheugd en uiteraard moet de grote judo-oom dan komen kijken.

Hmmm... ik heb de leraar na de les een compliment gemaakt dat hij de kinderen weet te boeien met een onvervalst lesje Kodokan judo. Ik ben erg tevreden over onze eigen sportschool in Helmond, maar gelukkig is er op andere plaatsen ook goed judo.

Met onvervalst Kodokan judo bedoel ik, dat er na de warming up een duidelijk en doordacht lesprogramma volgde, waarbij de leraar het vraag-en-antwoordspel helemaal toepaste. Kogi en mondo in de praktijk. De technieken worden nog een beetje aangeduid met de kindertermen als 'spierballenworp', maar de Japanse namen wordt bij alles geleerd. Nota bene: het oudste kind was negen. Bij alles wordt uitgebreid verteld waaróm dingen werken of ook niet. Met foefjes om ze te leren snappen waar het ook níet om gaat. Bijvoorbeeld: op een gegeven moment moesten de kinderen allemaal een andere judoka vastpakken in een ura nage-achtige tilpakking. Wat uiteraard alleen bij enigszins gelijk gewicht werkte. Och arme, mijn kleine neefje zuchtte en steunde, als de kleinste en jongste... Daarna de vraag: "bij welke worpen moeten jullie de andere judoka nou tillen?" Je hoorde de hersenen kraken. De enige die het snapte was een wat oudere nikyu-judoka die erbij was als uke/assistent, en die er alles aan deed om met gebaren de kleintjes het goede antwoord te laten geven - vergeefs overigens.

Het vraag-en-antwoordspel wat volgde, was een uitleg waarom het bij judoworpen niet aankomt op tilkracht, maar beweging en balansverstoring, waarop een kleintje het moest demonstreren bij een grotere.

Wat mij positief verbaasde was de tijd die deze leraar besteedde aan theorieles. Alle kinderen in seiza aan de matrand, en luisteren en vragen stellen of beantwoorden. Zelf leren nadenken en snappen en dan gaan judoën. Opvallend véél theorie-tijd. Dat zoiets kán, prima! Het moet gezegd worden dat je aan de kopjes wel kan zien dat Waalre een braaf dorp is met gemiddeld meer academici per vierkante kilometer dan Helmond. Daar wordt thuis misschien ook meer kogi en mondo gedaan aan de ontbijttafel. Kan zijn. Maar het was voor mij alleraardigst om te zien dat het in ons land in de praktijk wél blijkt te werken. Judo voor kinderen met een degelijk theoretisch fundament. Het enige wat ik miste, was een systematische les ukemi. Hmmm... maar dat is misschien volgende week wel een onderdeel.
Leerzaam dus, voor mijn neefje en voor mij.