Blind judo

Bij toeval stootte ik op de trailer van een film die al 2 jaar geleden gemaakt werd, maar die helaas niet in onze landen te koop is. Het verhaal van Antonio Tenório da Silva, een B1 judoka (geheel blind) met viervoudig paralympisch goud uit Brazilie.

De documentaire-film is eenvoudig "B1" genoemd en bevat origineel filmmateriaal van Antonio’s succesvolle poging om goud te winnen op de Paralympic Games 2008 in Beijing. (www.b1ofilme.com.br/en/sinopse.html)

Het is een positief verhaal, vol mentale kracht, wat zo kenmerkend is voor alles wat met G-judo samenhangt. "Niet bang zijn, want het leven gaat om de kansen te pakken die je krijgt". De juiste houding is: zelfvertrouwen, discipline, trouw. Het verhaal van de winnersmentaliteit, niet om een ánder te verpletteren, maar om je éigen waardigheid te winnen.



Blind judo. De judoka worden door een begeleider naar hun plaats geleid, en zijn herkenbaar aan de rode stip op hun judogi. De regel is dat ze moeten beginnen vanuit een pakking. Allemaal logisch, paralympisch judo werkt met iets aangepaste regels. Maar dan... Blind judo laat zien waar het om gaat bij judo: puur gevoel voor de partner. Balans en beweging die je niet ziet en hoort - je hebt maar één zintuig ter beschikking: de tastzin. En daarmee kun je volmaakte ippon scoren. Fantastisch.

In onderstaande film zie je een finale van paralympisch judo. Net als alle andere judowedstrijden. Als je de winnende uchimata ziet, zie je bijna geen verschil met het gewone wedstrijdjudo. Veel hard duwen en trekken, dat wel. Maar goed getimed en technisch mooi. Je ziet geen verschil tot je bedenkt dat de winnaar zijn tegenstander alleen had aangevoeld en zonder iets te zien werpt...